Ѓорѓевски: Соломонско решение за македонското црковно прашање
Објавено во: Македонија 20 Ноември, 2017
Професорот Ѓоко Ѓорѓевски, Деканот на Православниот богословски факултет „Св.Климент Охридски“ во Скопје, смета дека потегот на МПЦ-ОА за признавање на автокефалноста од Бугарската црква која би била прифатена како црква мајка може да биде позитивно изведено и конечно да се реши еден голем проблем.
„Во врска со писмото што Светиот синод на Македонската православна црква – Охридска архиепископија го испрати до Бугарската православна црква, во кое бара таа да биде нивна црква-мајка ако ја признаат афтокефалноста на МПЦ-ОА, тој посочи дека „на Балканот целото православие е „роднински“ поврзано, а речиси сите современи национални цркви како „мајка“ ја имаат Цариградската патријаршија“.
Тука, посочува, е и скоро осумвековното автокефално постоење на Охридската архиепископија, која низ историјата, исто така, имала свои рожби.
– Но, бидејќи го користиме мајчинството како парадигма за нашите црковни состојби, да се потсетиме дека тоа е исклучително голем дар, но и уште поголема одговорност, потенцира Ѓорѓевски.
Тој нагласи дека „вистинската мајка не се срами од своето чедо, не го обезименува, таа не е себична и се радува подеднакво, колку на денот на раѓањето на сопствената ќерка, толку и на денот кога таа ќе биде подготвена да си замине и да создаде сопствен дом“.
– Сега, пак, конечно се наѕира можно праведно Соломонско решение за македонското црковно прашање. Во буквална смисла на зборот. Често употребуваната синтагма своето потекло го води од една библиска сторија, кога пред мудриот цар Соломон две жени ќе спорат која од нив е вистинската мајка на едно дете. Соломон ќе заповеда тоа со меч да се преполови и на жените подеднакво да им се подели. Едната веднаш се согласила и рекла: „нека не биде ни мое, ни твое: пресечете го!“, додека другата извикала: „дајте ѝ го на другата, само не убивајте го!“ И тогаш, и сега, која се покажува како вистинска мајка?, вели Ѓорѓевски.
Предлогот на МПЦ од општата јавност наиде на негативни критики бидејќи се оценува како нов компромис на сопствена штета, но целосните односи меѓу двете цркви не се доволно објаснети, па ставовите на Ѓорѓевски и останатите експерти за религиски прашања се добредојдени.