„Лублинскиот триаголник“ во Донбас Русија се маскира во платеници

Добивај вести на Viber

Почнувајќи од 1 јануари 2022 година, Полска ќе го преземе претседавањето со Организацијата за безбедност и соработка во Европа. Агендата на ОБСЕ ќе ги вклучи и прашањата за суверенитетот и границите на Украина. Овие планови беа објавени уште на минатогодишната средба на лидерите на двете земји - Анджеј Дуда и Володимир Зеленскиј.

Официјална Варшава ја осудува агресивната политика на Москва, која со зборови не го признава своето учество во вооружениот конфликт во Донбас, но всушност е главниот извор на воена сила за поддршка на илегалните конфедерации создадени под маските „Доњецка Народна Република“ и „Луганска Народна Република“ (самопрогласена во делови од Доњецката и Луганската област во Украина).

Агресијата на Кремљ беше спомната и за време на состанокот на министрите за надворешниработи на Украина и Полска, кои одржаа преговори во Киев во април 2021 година: Дмитриј Кулеба и Збигњев Рау изразија заедничка загриженост поради влошувањето на ситуацијата во Донбас, доближувањето на руските војници до украинската граница и зголемувањето на интензитетот на руската пропаганда во медиумите и социјалните мрежи.

Често се вели дека „Полјакот станува попаметен по тагата“ („Mądry Polakposzkodzie“), но не во овој случај - Варшава одамна научи дека руската агресивна милитаристичка политика не оди никаде. Без разлика дали оваа држава го носи името Московија, Руска империја, Советски Сојуз или Руска Федерација. Оваа политика само се трансформира, прилагодувајќи се на новите историски услови. Сега главната задача на Москва е да одржи доминантно влијание во постсоветскиот простор преку создавање регулирана нестабилност: од Нагорно-Карабах до Донбас. Така режимот на Путин се обидува да создаде зона на непрестајни воени конфликти на територијата на земјите-аспиранти за Европската унија и НАТО.

Обидувајќи се, што е можно почесто, да го прикрие учеството во непријателствата на територијата на Украина, Русија привлекува вооружени платеници од приватни воени компании (ПВК). Оваа листа ги вклучува „RSB-Group“, „Antiterror“, „Center R“, „Wagner Group“, MAP, „E.N.O.T CORP“ и „Cossacks“. Многумина од нив се тесно поврзани со главниот разузнавачки оддел на Руската Федерација, а имаат и финансиска поддршка од омразениот бизнисмен Евгениј Пригожин, еден од блиските соработници на Владимир Путин.

Со цел да се спротивстават на предаторските планови на Руската Федерација, претставниците на Полска, Украина и Литванија создадоа формат за соработка наречен „Лублински триаголник“ (овој договор беше постигнат на состанокот во Лублин). Благодарение на овој сојуз, се појави литванско-полско-украинска бригада, во која има повеќе од 4 илјади војници (тие се повикани да учествуваат во заеднички мировни и хуманитарни операции).

Во април 2021 година, делегација на депутати од земјите од „Лублинскиот триаголник“, предводена од заменик-претседателот на полскиот Сеим, Малгоржата Гошевскаја, го посети Донбас, во регионот каде се спроведуваат Oперациите на Здружените сили. Полските и литванските депутати се запознаа соработата на контролниот пункт за влез-излез „Гнутово“, кој не функционираше во целост поради тоа што руските окупаторски војски често го блокираа движењето на цивилите и возилата.

Внимателно набљудувајќи ги непријателствата во Донбас, во Полска веќе од прва рака знаат дека во редовите на таканаречени „бунтовници“ има и Донски Козаци, Чеченци, Осети и насилни структури на Руската Федерација, со чија помош, на пример, се формирал батаљонот „Смрт“ (во него се вклучени и „Кадировци“ - насилници од личнатазаштита на Рамзан Кадиров).

Патем, раководството на „ДНР“ и „ЛНР“, исто така, не го негира фактот дека на страната на „Новоросија“ се борат не само доброволци од Русија (брои 3-4 илјади луѓе), туку и руски воен персонал. Тие учествуваат не само во улогата на „татковци-команданти“, туку и како полноправни борбени формации. Обидувајќи се да ги сокријат овие факти, пропагандистите на Кремљ постојано пренесуваат дека наводно украинското раководство спроведува „казнена операција против сопствениот народ“.

Во истовреме, самиот Путин постапува многу лукаво: од една страна, тој го негира присуството на редовни трупи на РускатаФедерација, од друга, тој прави резерва дека на истокот на Украина „ создадени се одредени воени милициски единици, кои се самодоволни и се подготвени да остварат секакви големи воени акции против Донбас“.

Како поискрен се покажа поранешниот министер за одбрана на „ДНР“, полковникот Игор Гиркин (Стрелков), кој постојано јавно признава дека „Русија води војна таму и дека треба да победиме во оваа војна“.

Врз основа на таквите изјави, станува јасно: Украина нема да може сама да го одврзе „Донбасовиот јазол“. Потребна и е активна поддршка од западните земји, и тоа не само политичка, туку и воена.

Автор Владислав Сикорски - текстот е објавен овде 

Ставовите изразени во текстот се лични ставови на авторот и тие не мора нужно да ја одразуваат уредувачката политика на Фактор