ПРИКАЗНА ОД ЗАПАДНА МАКЕДОНИЈА: Како функционира село со само еден единствен жител?

Добивај вести на Viber

Во село во околината на Кичево живее само еден единствен жител.

Пред неколку години во ова населено место имало тројца постојани жители, а денес има само еден, жена во поодминати години.

Се работи за селото Големо Црско, лоцирано на 35 километри од Кичево на магистралниот пат Кичево – Битола.

Да се живее сам во село кое е оддалечено од градот воопшто не е лесно. Нема превоз, продавница, а за посета на лекар мора да се поминат повеќе од 30 км.

„Тешко е движењето во зимски услови, но сепак со помош на мештаните од соседното село постои меѓусебен контакт за снабдување со материјалните работи“, вели Бобан Андрески, кој потекува од селото.

Животот е згаснат, но не целосно затоа што преку лето има повратници во куќите.

Луѓето кои потекнуваат од ова село велат дека последните 4 до 5 години се работело и наследниците на старите фамилии кои се иселени, а само повремено се враќаат во селото, се грижат за имотите кои им се оставени од предците, но и се погрижиле за спроведување вода и водовод до селските куќи секој според своите можности. Но, за една деценија веројатно ова село ќе остане празно и без ниту еден постојан жител ако нешто во меѓувреме не се промени. Селото со убава природа ќе биде место за одмор и релаксација за младите само за викенди и за оние кои ќе решат пензионерските денови да ги поминат во рурална средина, каде има мир, тишина, чист воздух.

„Во селото долги години се одржува селската црква Св.Атанасиј и има задолжено домар кој ја одржува редовно повеќе од 30 години, живее во Кичево каде редовно ги врши обврските за одржување на црквата како и организирање при пречекот на мештаните од селото поради селската слава Св. Атанасиј на 31 јануари и 15 ти мај народски кажано Атанасовден (зимен и летен). Црквата Св.Атанасиј беше проширена и реконструирана од донации од фирми, мештани и граѓани. Минатата година по наше барање се реализираа и активности од Општина Кичево при што се донира од општината песок за тампонирање и санација на одрони и оштетување на патот кој води до селото, исто така асфалтниот пат кој води до раскрсницата меѓу селата Црско и Цер беше во лоша состојба и на барање до општината се одговори позитивно со што дел од патот беше саниран. Во соседното село Мало Црско имаме тројца постојани жители кои се занимаваат со земјоделство и имаат продавница во околното село Цер, оддалечено неколку километри каде се снабдуваат за своите потреби“, додава Андрески.

Повеќето мештани во потрага по подобар живот си заминале во Битола и Кичево, а сега се враќаат најчесто во лето.

„Според Историјатот селото до 97 година броеше 30 постојани жители од постарата генерација, а до 2005 година имаше и редовна автобуска линија 2 дена. Но, исто така функционираше и селска пошта во соседното село Мало Црско сѐ додека не се пензионира поштарот од нашето село. Минатиот месец се работеше за обнова на осветлувањето и доводот на струја до куќите каде старите и дотраени кабли беа заменети со нови“, објаснува Андрески.

Во основното училиште Стив Наумов во добрите години во минатото имало околу триесетина ученици во една генерацијата.

Слична судбина делат и многу други мали села во Македонија.