Сведоштво од Киев: Јелена Кхабар, кралицата на балетската сцена и бизнис дама, стигна и до рововите на војната

Добивај вести на Viber

Војната нè затекна, како и секој жител од нашиот прекрасен Киев, во мирен сон... Во секојдневието исполнето со семејни и работни обврски, планови и соништа. Овие дена ние (јас и нашите балетски педагози и ученици) бевме целосно посветени на подготовките на балетската претстава „Дон Кихот“, чие изведување беше планирано за 27 февруари оваа година. Во претставата беа вклучени 60 деца учесници. На претставата, која обично се одржува на големата сцена на Домот на културата во Киев, беа поканети почесните гости (директорот и педагозите од балетската академија) и многубројни пријатели, а беа распродадени сите билети. 

Инаку, со својата балетска школа "Fouette" менаџирам повеќе од 5 години. Почнав да се интересирам за балетот уште кога ќерка ми Анита го посетуваше балетското студио, а потоа донирав средства за развојот на студиото, на чија база создадовме и поголема детска школа за балет. Во нашата школа балетската уметност ја изучуваат децата од 3 ипол до 15 години. Имаме изведено неколку претстави на големата сцена, меѓу кои се и „Оревокршачка“и „Лебедово езеро“ од П. И. Чајковски. Децата имаат прилика да учествуваат на разни балетски конкурси, не само во Украина, туку и во други земји. Учениците од постарите одделенија имаат можност да се запишат во балетското училиште и балетската академија во Киев. 

Јас толку бев посветена на развојот на децата во нашата школа и на проширување на можностите и сакав малите балетски играчи да почуствуваат како е да се биде балерина на големата сцена, што постепено во подготовките за изведување на претставите, морав и самата да ги совладам вештините на шиење на балетските костими, си купив дури и машина за шиење, сите потребни ткаенини и придружни материјали.

Оваа година, на своја 46-годишна возраст, и покрај тоа што веќе имам добиено две високи образованија, со цел да ги продлабочам своите знаења од областа на балетската уметност и да го подигнам своето балетско училиште на високо професионално ниво, решив да се запишам на факултет во Универзитетот „Карпенко Кариј“ за редовни четиригодишни студии за стручна спрема „балетски педагог и балетски режисер“. Сите мои другарки од иста година на студии сега се расфрлени низ цела Европа. Стопирани се и студиите на Универзитетот. 

И сега, во последните денови пред планираната претстава, за некои од моите убавици - балерини истата беше долгочекувано деби... детонациите во градот ги распрскаа нивните сценски ликови, а насмевките ги преточија во солзи...

 Војната сите нас нè растури по различни градови и земји. Повеќето од моите ученици со своите семејства сега се наоѓаат во побезбедните градови во Украина, а голем број од нив отидоа во Полска и во Германија. Сега не се знае до кога ќе трае овај ужас на војната, во кој својот живот го загубија стотици мирни луѓе и храбри украински бранители, во кој своите соништа ги закопаа илјадници млади балерини, танчерки, спортисти... Бидејќи оваа уметност и струка не може да се изучува преку онлајн-платформи, успехот во балетската уметност се должи на секојдневен повеќечасовен макотрпен труд над телото и на учење на актерските вештини. 

Денес, на дваесеттиот ден од војната, децата веќе навикнуваат да функционираат во воените услови. Во некои региони, како што се Лавовски и Ивано-Франкивски, веќе се враќаат онлајн-наставите во училиштата и гимназиите. 

Повеќе на Женски магазин овде