ЖИВОТНА ПРИКАЗНА: Историјата на мајка со дете болно од Аутизам

Добивај вести на Viber

Аутизмот предизвикува децата да го доживуваат светот поинаку од повеќето други деца. Нив им е тешко да разговараат со другите и потешко се изразуваат со зборови. Децата со аутизам се држат за себе и не можат да комуницираат без посебна помош. Денес 2 април, е Светскиот ден за подигање на јавната свест за прашањата на аутизмот.

[button color="orange" size="medium" link="http://faktor.mk/2015/04/02/autizam-shto-pretstavuva-kako-se-lechi-kako-se-zhivee/" ]Aутизам – Што претставува, како се лечи, како се живее ?[/button]

За повеќе родители овој ден станува особено важен. Името на дијагнозата се слуша се ‘почесто, а нејасност на причините е сè подискутабилна.

Наскоро секое второ дете во САД ќе биде аутист, секој 100 човек во Велика Британија е аутист и уште многу статистика, но за семејствата и родителите на децата аутисти е важен само еден човек – нивното дете.

Еве го раскажувањето на британската новинарка Ана Кук, мајка на три ќерки, од кои на средната и е дијагностициран аутизам, зборува за BBC.

Само до пред три години не знаев ништо за аутизмот, освен општи информации: ова се генијалци – социопати, ексцентричени самотници, го кријат погледот и се молчаливи. Кога свекрва ми претпостави дека 2-годишната ќерка може да е аутист, јас се изнасмеав и не верував си помислив: „Ех, овие баби …“. Лиза секогаш гледаше во очите, растеше насмеано, мило и весело дете.

Ништо, ќе помине … Но од 2 години Лиза не велеше ни збoр, ниту „мама“, ниту „тати“, само чуруликаше несфатливо и одеше на прсти. Моите пријателки ме смируваа – ништо, ќе помине и даваа примери за деца кои подоцна проговориле. Но свекрва ми ја загрижи не само отсуството на говор, а и недостатокот на однос на Лиза кон помалата нејзината сестра, која беше два месеци. Лиза едноставно не ја забележуваше, таа можеше да ја прескокне. Почнав да читам за аутизмот. Едвај ги воздржував солзите кога другите деца на местото покажуваа со прст кон небото и викаа: Види, авион! И тогаш како некој да ми го тргна превезот од очи и ја видов ќерка ми таква каква што е. Дознав дека за две години таа ниту еднаш не ме замоли да и ‘дадам играчка, храна, ниту еднаш не посочи нешто со рачето, не замоли некој да си игра со неа. Сфатив дека Лиза имаше своја омилен рута на плоштадот: патче, скали, замав, патче, скали, замав, патче, скали, замав и така до бесконечност.

Првите месеци по дијагнозата …

Постојано се сомневав во точноста на дијагнозата … Што кого избегнува контакт … Често пишуваат дека шокот кој родителите го доживуваат, сфаќајќи дека нивното дете е аутист е споредлив со оној од загубата на близок човек. Две години си била уверена дека имаш сосема здраво дете, а сега …. Првите месеци беа најтешки: се маткав од една крајност во друга и постојано се сомневав во дијагнозата. Плановите Лиза да стане музичар, правник, уметник … сето тоа пропадна.

Смирувањето, сознанието, спокојството

Прошетката и средбите со пријатели кои имаат деца на возраст како Лиза се претворија во кошмар. Одеднаш стана очевидно колку Лиза заостанува зад своите врсници. Децата прашуваа директно: Зошто Лиза не зборува, зошто лелека така, зошто не сака да игра со нас …? И се здружуваат во игра против неа. Друг кошмар се разговорите со колегите и познатите, со кои комуницирав не толку често.Како да им кажам дека нешто со моето дете не е во ред. Треба ли воопшто? Зборот „аутизам“ се заглавуваше во моето грло. Ми требаше повеќе од една година, за да се помирам, сфатам и смирам. Сега со насмевка можам да одговорам на прашањата на децата, да поразговарам со непознати и да го напишам овој текст. Сега Лиза има пет години, посетува специјално училиште. Зборува малку и несфатливо, иако се разбира говорот на два јазика, смета добро и разликува бои. Многу сака музика и со часови може да игра сцени од Мечо Пух или други детски анимации со фигури од Лего. На прв поглед по ништо не се разликува од своите врсници.

Многу е важно аутизмот да биде забележан порано

Аутизмот е суптилен со тоа што често може да остане незабележан, да се маскира под лошо воспитување, ментална ретардација и дури да не се манифестира до 3-годишна возраст. Ако зависеше од мене јас ќе раздавам брошури за свеста за аутизмот на курсеви за бремени. „Ако детето не сака да цица или да се храни од шише. Ако оди на прсти. Ако до 1,5-годишна возраст не кажува ниту еден збор. Ако не прави спонтани гестови. Ако не разбира каде да погледне, кога му кажувате нешто. И уште многу „ако ..“, при што треба веднаш да го однесете на лекар, без да се смирувате со „уште е рано“,„ќе го порасне“, „ќе помине“, и др

Работа со деца-аутисти

Би закачила постер во продавниците и јавниот транспорт: ако видите хистерично бесрамно дете и бледа, растреперена мајка, размислете пред да се вознемирите од нејзината неспособност како родител. Аутизмот, за сега е неизлечив, но неговите манифестации можат да бидат совладани. Помислете дека вие ја набљудувате таа сцена само неколку минути, а оваа мајка се справува со ова секој ден. На децата со аутизам може да им се помогне да се прилагодат на животот. Бидејќи е докажано дека при соодветната поддршка тие може да се обучуваат и да се школуват и да добијат дури високо образование, а потоа да работат. За жал, често се сé сведува на пари ….