„Фудбалот не е уметничко лизгање, победува тој што дава повеќе голови“: Вака зборуваше Мирослав Ќиро Блажевиќ

Добивај вести на Viber

Легендарниот фудбалски тренер Мирослав Ќиро Блажевиќ почина два дена пред својот 88 роденден. Ја загуби битката со ракот. Иако два пати успеа да ја победи злобната болест, за жал третиот пат не успеа.

Блажевиќ во 1982 година на Динамо му ја донесе титулата југословенски шампион по 24 години чекање и засекогаш стана легенда на Динамо.

За шест години, Ќиро ја водеше Хрватска 73 пати и забележа 36 победи, 22 нерешени и 15 порази.

Во 1998 година во Франција и донесе бронза на Хрватска и испиша спортска историја.

Франција беше зенитот во селекторската кариера на Ќиро, а потоа тој не постигна позабележителни успеси.

Роден е во Травник на 9 февруари 1935 година. Завршил само основно училиште, а средното образование го напуштил поради фудбалот, иако тоа го надоместил подоцна во триесеттите.

Како фудбалер имаше просечна кариера играјќи за Динамо Загреб, Сараево, Риека, Хајдук и швајцарскиот Сион. Како селектор испиша историја освојувајќи го третото место со Хрватска на Светското првенство во Франција во 1998 година.

Со Динамо ја освои титулата југословенски шампион во 1982 година, но навивачите на тој клуб го паметат и по тоа што го пушти Роберт Просинечки во Црвена звезда, тврдејќи дека не е доволно талентиран.

Поради ова до ден денес се потсетуваше на неговата изјава дека „ќе си ја изеде капата ако Просинечки стане фудбалер“, додека пак тврди дека тоа намерно го кажал за да разбуди инает кај поранешниот играч на Реал Мадрид бидејќи видел дека има талент, но не и работни навики.

Тој тврдеше дека единствено жали во кариерата е што никогаш не бил тренер на Црвена звезда и дека би сакал да стане првиот Хрват на местото селектор на Србија.

Зад него засекогаш ќе останат бројни успеси, но и изјави со кои до солзи ги насмеа сите присутни.

Посебно се врзал за мајка си Катица.

- Таа ми беше се‘. Таа почина во 1961 година и тоа е најтажниот момент во мојот живот -  изјави тогаш Ќиро.

За среќата и разочарувањето.

„Среќата никогаш не може да биде толку голема кога победувате колку што е разочарувањето кога губите“.

Тој објасни седум фактори за успех.

„Постои формула составена од седум фактори: талент, мотивација, карактер, спортска интелигенција, средина, тренинг и, конечно, среќа. Сите овие фактори се важни. Во мојот случај, социјалната мотивација се покажува како најголема. Претходно, можеби, тој елемент беше доволен, но не се забележуваше колку е важна околината“.

Често имал што да каже за национализмот.

„Ги сакам сите луѓе. Ги мразам овие примитивци кои одат до крајности и мразат некој што не е... Страшно е. Јас сум таков, еве, твоето го почитувам, но моето не го чепкај. Тоа е во мојата доктрина и моето воспитување. Пораснав со муслимани и Срби. Никогаш не знаевме кој е кој. Се надевам дека еден ден ќе преовлада и кај нас затоа што не смее да се повикува на примитивците кои мислеа дека можат да убијат без ништо да им се случи. Страшно е."

Една од неговите познати изјави е кога гостуваше коментатор на ХРТ по мечот што Хрватска го загуби од Турција. Тој одговори на инсистирањето на водителот дека Хрватска игра подобар фудбал:

„Слушај сине, фудбалот не е уметничко лизгање, па да го процениме уметничкиот впечаток. Во фудбалот победува тој што постигнува повеќе голови, а не тој што игра поубаво“.

Фото: Youtube - screenhsoot