Две суети и нема рационален муабет!

Добивај вести на Viber

Како да препознаеш суетен човек, лесно се препознава, тој е секогаш во право, не остава простор за туѓо мислење оти неговиот исказ е ,,најпрецизен,,. Не дозволува шега на негова сметка, иако шегата не е навредлива. Никогаш нема да се заблагодари за одредена работа, некогаш нема да ти оддaде признание иако си подобар од него. Целото наше општество е полно со противречности, а  не ретко и самите сме противречни! И покрај тоа што сме свесни дека со одредено однесување само ќе си нанесеме штета, и уште повеќе ќе си ги искомплицираме работите, не можеме да се воздржиме и да не кажеме некои работи. Гордоста и суетата не прават нерационални, особини кои најчесто откако ќе помине извесно време можеби и ќе ги снема, за потоа да констатираме дека сме згрешиле. Секоја чест на оние на кои тоа ретко им се случува! Но суетни сме речиси сите, повеќе или помалку. А кога ќе се судрат две суети, нема веќе рационален муабет, а во некои случаи, и воопшто нема никаков разговор. Тогаш се поставува прашањето кој е над кого, кој колку е одважен, кој си дава за право да го потценува другиот...чие мислење е поважно,....ситуации во кои почитта кон другиот е закопана во земја, а за разбирачка, и конструктивна дискусија и да не правиме муабет! Она што го правиме ние е најважно, а она што го прават другите е помалку битно, и нешто на кое најчесто се гледа со потценување. И затоа не изненадува впечатокот колку често сме преморени, нервозни од работа, преокупирани со своите проблеми, а за другите и ретко сакаме нешто да слушаме. Но таа самобендисаност и ароганција не води никаде, бидејќи важно е да научиме да слушаме и да го почитуваме другиот, во спротивно  довербата ќе се разниша, а комуникацијата ќе биде отежната ќе се создаде  губи-губи ситуација, присутна во многу врски и деловни односи...а пак да не зборуваме за односите меѓу политичките елити. Е па тогаш не треба да чудат фрапантните статистички информации за константен раст на разводите, за малолетничко деликвентство. Едноставно трката за заработувачка направи луѓето да бидат нетрпеливи, нетолерантни..едноставно да не бидат свои и природни, туку постојано да се во некој грч или со одбранбен став. И како да се чувствуваат ако работат за ниски плати, со страв и несигурност за иднината, во ситуација кога е вистинска реткост да се најде некој со кој може да се истера убав муабет. Нетолеранцијата на крај носи само нервоза, истенчени нерви, изгубено време, и по тоа многу непотребни објаснувања, за веќе завршени работи. Интересно е прашањето зошто сме такви ако од тоа немаме никаква придобивка!  И најчесто самите си ги создаваме непријатностите, дозволуваме да не опседне негативното чувство..не можеме да се поставиме над одредена ситуација. За крај.... се зависи од самите нас.!  Но секако, подобро е да одбереме постојана етичност и лична одговорност во секоја ситуација, да работите вредно за да создадете нешто од себе, и за своите најблиски, да не ги повредувате другите или барем што помалку, бидејќи некогаш и несвесно, несакајќи тоа и ќе се случи. А суетата настрана оти тоа е детска болест која мудрите луѓе одамна ја имаат прележано! Сашо Дуљанов