Очекувања

Добивај вести на Viber

Низ животот градиме секакви односи. Однос дете-родител, другарски, колегијални, партнерски (емотивни), па однос родител-дете (само што овојпат ние сме во улогата на родители). Секој однос е комплексен и комплициран. Впрочем, некогаш сами со себе не успеваме да излеземе на крај (барем јас така се чувствувам одвреме-навреме), а не па и со другите табиети, желби и очекувања. Е сега, веројатно искуството и багажот што го носиме зад себе не’ прави да сме избирливи со кого ќе јадеме и ќе седиме на маса, со кого ќе пиеме кафе и ќе муабетиме до бескрај, со кого ќе си молчиме и сепак ќе ни биде убаво, со кого ќе основаме семејство...или со кого ќе имаме некаква интимност. Како ми минуваат годините, станувам чувствителна и веројатно малку себична во однос на тоа со кои луѓе го делам своето време, а од друга страна, станувам свесна за честа која ми е укажана со тоа што некој ме уврстил во графата пријател или човек со кого сака да дели извесни сегменти од животот.

Во сите тие односи (во кои некои луѓе и не сме во можност да ги бираме, како што се тоа родителите, роднините и соработниците), учиме да сме компромисни, да си ги усогласиме табиетите, да најдеме заеднички јазик за оние работи за кои не се согласуваме и квалитетно да си го поминеме времето