Втора шанса
Објавено во: Стил 03 Декември, 2018
Не верував во втора шанса. Отсекогаш бев со идеја дека човек кога ќе оплеска, ќе го стори тоа пак. Можеби затоа и не сум барала за себе втора шанса, сметајќи дека не заслужувам. И таа илузија ми траеше додека не подостарев, па низ животот сфатив дека не сме безгрешни. Можеби искуството ме направило помалку крута и бескомпромисна и кон другите, но и кон себе. Порано имав огромна потреба да удоволувам на сите, демек ако се сите среќни околу мене, ќе бидам и јас. Ама во животот никогаш не преовладува онаа проста математика дека 1+1=2. Некогаш тоа удоволување ме чинело напор, мачнина, па дури и непроспиени ноќи. Го знаете она чувство кога навидум правите нешто како што треба (!), а внатре во вас има отпор? Ете, тие мои желби и потреба да се допаднам, го правеше токму тоа.
Целата колумна на Ана Бунтеска читајте ја на Женски магазин, тука.
Можеби ќе ве интересира
ПРОСЛАВА ВО ДОМОТ НА ПОРАНЕШНИОТ МИНИСТЕР ЗА ЕКОНОМИЈА - честитки од сите страни
