За слободата и слободарскиот дух

Добивај вести на Viber

Орелски криља как да си метнам и в наши страни да си прелетнам, на наши места јас да си идам, да видам Охрид, Струга да видам...стихови ненатпеани, безвременски, исконски од великанот Миладинов. И кога и да си ги споменувам или рецитирам овие стихови, везден ме опсипува истото чувство и веднаш морници ме лазат. А не еднаш,не два пати, неброено си ги воспевам овие стихови, а чувството е незаменливо, и морниците се неоделив дел од мигот на рецитирањето. Мошне силен наплив на емоции се исполува од мене, а во одредени мигови дури и некоја солза знае да прокапе од очите. Прашањето едно и единствено, безброј пати повторено и постојано идентично одговорено-што е тоа силно, вознесно, возљубено, емотивно што ме поткрева и што ме тера и да заплачам ко дете, да прекријам раце и превијам лик, секогаш кога овие стихови ќе ми дојдат наизуст? Можеби непоимливо и за многумина необјасниво, но за мене мошне едноставно и симплифицирано-чувството на заробеност и желбата за слобода. Слободата е збор кој го говориме, некогаш толку со голема леснотија, а некогаш со кнедла во грлото Слободата, велат многумина, споредувајќи ја и со здравјето, не ја цениш доволно, се дури не ја загубиш, а потоа таа за тебе станува безценета, волшебна, насушна и требна, како капката роса на свенатиот цвет и топлиот сончев зрак на замрзнатото гранче. Слободата е збор кој го говориме, некогаш толку со голема леснотија, а некогаш со кнедла во грлото. Во првиот случај кога ја имаме во изобилие и во нејзина чест пишуваме поезија и проза, ја воспеваме, и се радуваме и ја славиме, а во вториот, во мигови на страв и беспаќе, во мигови на терор и режим, во мигови на ограниченост и опколеност, во мигови на загушеност...и тогаш ја бараме, таа ни е насушна, таа ни е оној здив кој ни е доволен да ја отвориме силно плуќата и да продишеме и гласно, гласно да воскликнеме - о колку е убава слободата. Слободата значи живост За слободата пишувале, твореле, говореле, дејци, познати и признати, за слободата гинеле вистински родољуби и патриоти, луѓе кои ги водела една мисла и размисла-за подобро утре на идните генерации и сопствениот живот нема цена кога е слободата во прашање. А колку малку ни е потребна слободата, дури и ограничена, за да бидеме среќни, за да споделиме радости и убости, за да почувсвуваме дека сме овде и сега, ние и имаме можност и право да го кажеме тоа што го чувствуваме. Слободата значи живост, слободата значи радост, таа значи можност да бидеш буден и да сонуваш со отворени очи. Слободата те прави полетен и те крева на крилјата на среќата, таа е онаа исконска сила која те води низ шумата наречена живот. Слободата е оној божји дар кој прави да дишеш со широко отворени гради и да се чувствуваш прекрасно. Слободата е оној импулс кој те води и стимулира да твориш и создаваш, да љубиш и воспеваш, да сакаш и даруваш, да водиш и милуваш. Слободата е скапоцен дар и треба да се чува и да се потхранува постојано, како лебецот насушен, како водата која живот значи, како сонцето кое утра буди, како месечината која обсјајува и како ветрецот кој душа дарува. Слободата е исконската сила која те води и во мигови кога се наоѓаш на раскрсница, таа ти го покажува животниот патоказ. За тоа таа за секого е нешто свето и најсјајно, нешто незаменливо и од бога даровито. Затоа за неа и вреди да се бориш, дури и по цена на сопствена и лична угнетеност, бидејќи и најубавата птица, со најсјајни перја и свилен глас, ако е во кафез, а не е слободна, ќе биде тажна и непоимливо здушена. Чувство на бескрајна слобода Одамна таков слободарски дух немам почувствувано, одамна толку убост и радост на едно место немам доживеано, одамна толку страст и среќа истовремено немам од мене изнедрено како што тоа синоќа го почувствував. Млади луѓе, полни со ентузијазам и желба за подобро утре, обични граѓани но со насмевки на лицето, слободни и ширни, поглед во недоглед и чувство кое не се опишува... Некогаш едноставно зборовите се сувишни, а молкот и онеменоста моја беше резултат на слободарскиот дух и чувството на бескрајна слобода кое ме вдахнови во кампот карши владата. И гласно проговорив - колку малку ни е слобода потребна за да бидеме среќни и полетни...Убајни невидени... Д-р Татјана Стојаноска Иванова Институт за социологија Филозофски факултет-Скопје