Бидете алтруисти наместо етноцентристи

Добивај вести на Viber

Апсурди во ова наше секојдневно битисување има многу, доволно е да отворите дневен весник или да погледнете информативна емисија  на некој медиум или пак да отворите некој сајт на интернет и да се уверите во апсурдите. Катадневно ќе прочитате и чуете и многу нелогичности кои ќе ве натераат да се запрашате дали се можни нештата, или дури и да почнете да се сомневате во сопственото перцепирање на општествените феномени. Деновиве токму и сме сведоци на настани кои, лично мене, а верувам и многумина добронамерници, ги натерале да се запрашаат дали јас логички размислувам и дали во ова сурово наше секојдневие дојде нормалното да стане патолошко и обратно?

Глобата за “неоданочените и непријавени коприви” е поголема од неговата месечна пензија

Познатиот научник Барик често употребува еден термин “морална патологија” и лично сметам дека овој поим е доста прикладен за одредени наши секојдневни феномени. Во тој контекст е и еден настан кој беше и медиумски експониран, а се однесуваше на апсурдноста на можноста за егзистенција, условите за нејзино остварување и нашето правосудство. Имено, човек кој се бори катадневно со егзистенцијални проблеми, личност која чесно гледа да заработи за себе и за својата фамилија за да може да ја прехрани, човек кој се грижи за своите деца и внуци да имаат корка леб за да можат да го преживеат денот е осуден со глоба поради продавање на врзопчиња коприви без да поседува соодветна пазарна тезга. Некој можеби и ќе рече па треба да плати наемнина, но ве молам тој чесно си заработува и продава само еден производ-коприви по минимална цена и заработува минимално, но доволно за основни животни намирници, велам основни, бидејќи самиот спомена колку е неговата дневна заработка. Да е иронијата поголема, целото негово семејство се издржува со неговата пензија, а глобата за “неоданочените и непријавени коприви” е поголема од неговата месечна пензија. За “злото и гревот ” кои ги сторил добронамерниот и чесен човек  има судска пресуда и потврда на истата.

Тој што одлучува не јаде сено

Тажна приказна која многумина ги онеме, неможејќи да веруваат дека одредени судски пресуди, за криминали и злосторства, се игнорираат, се носат смешни одлуки, се прават преседани, а за вакво дело одма ажурноста на судството проработи. Сево ова почитувани ме потсети и на вицот во кој си разговараат двајца затвореници, едниот го прашува својот цимер од ќелијата за што е осуден и овој снебивајќи се му одговара за еден стог сено и казната ми е година дена затвор, разговорот продолжува со обратно прашање и другиот вели јас сум за кражба на милион евра и сум исто осуден на една година, на запрепастеноста на првиот како за толку различни злочини добиле иста казна вториот цинично му одговорил-па тој што одлучува не јаде сено.

Добронамерноста на некои луѓе и ми ја врати вербата во човекот

Нејсе, поентата на случката и нејзиниот краен епилог ме потсети на добронамерноста на некои луѓе и ми ја врати вербата во човекот. Млада девојка, по етничка припадност Албанка, по религиска определба муслиманка,  со сиот свој кредибилитет, желно и несебично се заложи да ја експонира приказната на осудениот човек и да му помогне со хуман гест да ги собере парите за казната. Заложувајќи се максимално Нора Шаќири ја крена на нозе целата јавност, грижливо и емотивно со искрена реакција се втурна во собирање на донации за казната на човекот. Ваков гест го прават луѓе со големо срце и искрена душа, луѓе кои како вредности и морални норми ги имаат доблеста, хуманоста и алтруизмот, луѓе кои не се обременети со национализам и омраза, луѓе кои го сакаат и почитуваат и етнички и религиски другиот, луѓе кои го сакаат пред се и над се човечкото во човекот. Браво Нора, ти си хероината на оваа колумна, ти си таа која покажа и докажа дека хуманоста и алтруизмот не познаваат етничка и религиска обоеност.

Кој си игра со оган на крај самиот ќе се изгори

Орлите и крстовите не ве прават поголеми верници ниту возљубени во сопствениот етникум, етноцентризмот го потхрануваат слаби и неизградени личности, тие се хранат со него, го потенцираат и величаат, личности кои не го гледаат поширокиот општествен контекст, луѓе за кои космополитизмот е мисловна именка, личности за кои интеркултурализмот е непоимлив поим, луѓе кои што со поинаквите од себе живеат едни покрај други а не едни со други. Да престанеме со мерење кој е поголем верник и кој поголем религиски или етнички симбол ќе покаже, да престанеме со верска и етничка омраза, да престанеме со подгорување на верски чувства, бидејќи знаете кој си игра со оган на крај самиот ќе се изгори.

Д-р Татјана Стојаноска Иванова

Институт за социологија

Филозофски факултет-Скопје