Едуардо Галеано: Живееме во свет каде свадбите се поважни од љубовта, погребите поважни од покојникот, а изгледот од паметот!

Добивај вести на Viber

Едуардо Галеано несомнено беше голем човек кој никој не оставил рамнодушен.

Овој уругвајски писател, автор на меѓународни наслови, како што е „Сеќавање на огнот“ и „Отворени вени на Латинска Америка“, на своите читатели им понуди размислувања за светот, љубовта, религијата, фудбалот, и се што се однесува до вестите.

„Создадени сме од времето. Ние сме негови гласови, и негови стапала. Стапала на времето кои чекорат по наши чекори. Порано или подоцна ветровите ќе ги избришаат нашите траги. Сите го знаат тоа. Чекорење низ ништо, трагови на никој? Гласови на времето го проповедаат својот пат.“

„Ние живееме во свет каде погребите се поважни од покојникот, каде свадбите се поважни од љубовта, каде изгледот е поважен од паметот. Ние живееме во култура на амбалажа, која ја презира содржината“.

„Ако паднав, тоа беше затоа што одев. И вредно е да се оди дури и ако се падне“.

„Само будалите веруваат дека тишината е празнина, никогаш не е празнина . Понекогаш е најдобар начин на комуницирање токму тишината“.

Постои таканаречена Меѓународна заедница? Дали тоа е нешто повеќе од клуб на трговци, банкари и војувачи? Дали тоа е нешто повеќе од уметничкото име кое САД го даваат кога играат?“

„Љубовта е понижувачка бидејќи се врши вертикално и одозгоре: солидарноста е хоризонтална и подразбира меѓусебно почитување“.

„Насилството предизвикува насилство, како што знаеме, но исто така создава добивка за индустријата на насилство, која го продава како спектакл и станува објект на потрошувачка“.

„Гладот влијае на страв. Стравот од тишина ги пробива улиците. Стравот се заканува: Ако сакате, ќе имате СИДА. Ако пушите, ќе имате рак. Ако дишете, ќе имате загадување.“

„Ѕидовите се впечаток на сиромашните“.

„Единствен начин историјата да не се повтори е да се чува жива“.

Мојот најголем страв е што сите страдаме од заборав. Пишувам за да го опоравам памтењето на човечките виножита кои се во опасност да бидат унакажани“.

„бројни се оние осудени на глад за леб, а уште побројни оние осудени на глад за прегратки“.