ЕВЕ ЗОШТО МИНХЕН Е НАЈСКАПИОТ ГРАД ВО ГЕРМАНИЈА: Трошоците за живот се разликуваат од град во град

Добивај вести на Viber

Трошоците за живот во Германија се убедливо најпогодени од трошоците за домување, покажува новото истражување Најскап град и натаму е Минхен, а потоа Франкфурт и Штутгарт.

Трошоците за живот во Германија значително се разликуваат во зависност од регионот. Трошоците за живот најмногу зависат од трошоците за домување - во Германија околу половина од луѓето живеат под кирија, а во големите градови тоа се движи до 80 проценти.

Ако се земе предвид овој фактор, домувањето во најскапиот град Минхен е во просек за 38 отсто поскапо отколку во најевтиниот округ Фогтланд во Саксонија, покажуваат резултатите од тековната студија на Германскиот економски институт и Федералниот институт за Градежништво, урбанистички и просторни истражувања.

Кога ќе се исклучи цената на становите, разликата во трошоците за живот помеѓу најскапите и најприфатливите дестинации изнесува само шест проценти.

Каде е најскапо, а каде најевтино?

Вклучувајќи ги трошоците за домување, главниот град на Баварија е четвртина поскап од германскиот просек, а потоа следат округот Минхен (16,7 отсто поскап од просекот), Франкфурт на Мајна (15,9) и Штутгарт (14,8).

Најевтини места за живеење, покажа истражувањето, се округот Фогтланд во Саксонија и градот Грајц во Тирингија, кои се 9,5 отсто под националниот просек. Следат градовите Герлиц (9,4), како и Пирмасенс и Салцланд во Саксонија-Анхалт со 9,3 отсто.

Со 21,01 евро за метар квадратен, Минхен има најскапи кирии во новите згради. Значи, стан од осумдесет квадрати чини 1.680 евра месечно, без комуналии. И тоа е само просек - колку е поблиску до центарот, толку е поскапо.

На второ и трето место се Берлин со 17,64 евра за метар квадратен и Франкфурт на Мајна со кирија од 17,38 евра за метар квадратен.

Кога ќе се исклучат трошоците за домување, Штутгарт е најскап за живеење, но само за 4,2 отсто од националниот просек. Зад него се Минхен (2,1), Ашафенбург (1,8) и Фрајбург (1,6).

Студијата покажа најниски трошоци за живот (без кирии) во областа Лер, каде што се за 1,7 отсто пониски од просекот, а потоа следат Остпригниц-Рупин и Нордхаузен (Тирингија) со по 1,6 отсто.

Поради големата улога на трошоците за домување, тоа е особено скапо во густо населените области и региони кои се потпираат на нив. Истото важи и за атрактивни станбени области, на пример, на работ на Алпите или околу езерото Констанца.

Источните сојузни држави, од друга страна, обично се значително поевтини од просекот, со исклучок на Берлин и околината.

Кога станува збор за трошоците за живот, сепак, треба да се има на ум дека често има огромни разлики во приходите помеѓу големите градови и пасивните региони и помеѓу поранешна Западна и Источна Германија.

Зошто разликите, ако е исклучено домувањето, се толку мали?

Во многу сегменти на трошоците за живот има мали или речиси никакви регионални разлики, објаснува Кристоф Шредер, еден од авторите на студијата.

На пример, намирниците во супермаркетите со попуст секаде чинат исто. Ова важи и за облеката, а секако и за сите онлајн нарачки.

Од друга страна, истражувачите откриле поголеми регионални разлики кога се во прашање рестораните и хотелите, но и во трошоците за нега или осигурување, како што вели експертот од Економскиот институт Јан Вент. Но, износот на релативно стабилни други трошоци го намалува нивното влијание.

Домувањето ја прави разликата многу поголема бидејќи овие трошоци се многу пондерирани во пресметката на таканаречената потрошувачка кошница.

А разликите се многу големи: во Минхен трошоците за домување се 180,9 отсто од националниот просек, повеќе од два и пол пати повисоки отколку во областа Фогтланд (68 отсто од националниот просек).

Каков заклучок донесуваат авторите на студијата?

„Животот мора да остане достапен, без разлика за кој дел од Германија зборуваме“, вели авторот на студијата Шредер. „Државата ги покрива трошоците за домување за оние кои имаат потреба, што го олеснува товарот на вистинските места и води до силна регионализација на трансферните плаќања.

Сепак, резултатите покажаа и дека регионалната политика сè уште треба да направи некои работи.

Бидејќи високите трошоци за домување се таков товар за жителите на големите градови, би било корисно да се пренасочи побарувачката кон околните области, на пример преку подобра инфраструктура, смета тој.

За да се гради повеќе и поевтино на местата каде што недостигаат станови, треба да се олесни новоградбата и планирањето на градежното земјиште, советуваат експертите. Ова бара намалување на бирократијата и градежните прописи.