Добивај вести на Viber
“Не разбуди силниот татнеж. Долниот спрат од куќата почна да се полни, а силната вода која доаѓаше од сите страни почна да ги покрива и скалите од горниот спрат во кој живеат синот и снаат. Не фати паника, почнавме да плачеме, викаме за помош. Се качивме горе и се молевме да престане дождот” -вакви се последните сеќавања и спомени од невремето на Рада Кипева од скопско Стајковци.
Вели кобните неколку часа не ја однеле само нејзината животна заштета вложена во двоспратната куќа, туку и нејзиниот животен сопатник. Сопругот Трифун откако се смирила бурата, се симнал во нивниот дом и ја видел потресната слика од која доживеал шок. Следните минути вели Рада се мачеле да повикаат помош и да го однесат во болница. Пред десетина дена стигнала веста дека ги напуштил засекогаш.
“Беше страотна глетката. Легнавме да спиеме. Почна силно невреме. Се се случи за неколку минути. Немавме време ниту да реагираме. Собата на долниот спрат се полнеше со вода. Го разбудив сопругот и што да видам, газиме во вода до колена. Додека да се свртиме нивото се покачуваше. Викав за помош, плачев, но безуспешно. Се качивме на вториот спрат кај синот. По неколку часа се смири дождот. Но кога се симнавме имаше што да видиме. Немаше предмет што не е покриен со кал. Цели наноси. Вакво нешто да не доживее најголемиот душман”- растревожено раскажува Рада.
Разочарана е како што вели од надлежните. Биле оставени сами на себе, кој како знае и умее да се снаоѓа. Со денови ја црпеле калта и водата од куќата за да можат да си обезбедат пристап за расчистување.
“Нов мебел, шкафови, покуќнина, кревети, машини, цел спрат беше среден комплетно- нема ништо. Се зборува по телевизии за помош, а кој ја видел? Дење ноќе работам за побргу да се вратиме во нормала. А дали можеме? Жал ми е за ќерка ми и внучето кое се роди на 8 јули и само што наполни 40 дена, но наместо да се радуваме ние ја добивме најтешката вест-дека сопругот ми отиде.
Нема каде ни бебето да го чуваме, па го носиме кај другарка на ќерката. Јас спијам на душек, како ќе се снајдам само да е на суво. Сега кој да ни помогне. Има ли помош за ваква болка и очај? Оваа куќа е градена со пот. Од плата. Работевме и јас и сопругот цел живот. Неможам да ви опишам со која радост ја градевме куќата. Продадовме стан во Карпош, ни беше тесно па си рековме да ги обезбедиме децата. Сега не ни остана ништо. Си живеевме сложно,требаше да славиме педесет годишнина од брак, си правевме планови. Мислев можеме светот да го имаме, а сега немаме ништо” - додава низ солзи Кипева.
Ваквата судбина вели Рада не помислувала дека ќе ја снајде ниту во најголемиот кошмар. Но се сеќава дека пред неколку дена доживела уште еден уште поголем шок. За ситуацијата да биде уште потешка и поболна не можела да спроведе погреб на сопругот доколку веднаш не плати за трошоците.
“Ми бараа 700 евра од локалната црква за погребот. Јас незнаев главата каде ми е. Пари немав. Се беше поплавено. Немав ни од каде да земам. Само отсечно ми возвратија- ако немаш чувај си го дома, или снајди се! Па зарем тоа го заслуживме. Да се нема разбирање и жал на овие маки. На сите страни давачки. Се позајмував, па сега ќе ги чекам парите од солидарниот пензиски фонд да стигнат за да се раздолжувам. А колку тие пари ќе го покријат трошокот?! Незнам како ќе се снаоѓам”- потенцира Рада.
Комисијата за проценка на штети поминала уште минатата недела и направила записник. Но што има во него Рада не знае. Деновиве видела како луѓе кои немаат штети од поплавите како бараат и земаат хуманитарна помош, се пријавуваат како загрозени од невремето и се повикуваат како блиски роднини или пријатели на луѓе од локалната власт. Затоа нема големи очекувања. Деновиве треба да ги земе парите од авансната помош. Петстотини евра вели не се доволни за ништо, но за почеток размислува да купат само кревети колку да има каде да се приберат со ќерката и внучето. За понатаму не сака да размислува- бидејќи сите надежи, планови и соништа пропаднале. Сега почнува ново животно патешествие.
С.Б.