Како ќе живееме во 2114 година?
Објавено во: Стил 17 Март, 2014
Според оценката на водечките економисти во светот, 2114 година ќе има роботи насекаде, на Сибир ќе се одгледуваат земјоделски култури, а луѓето во просек ќе живеат 100 години.
„Луѓето ќе бидат поефикасни благодарејќи на лековите кои ќе ја подобруваат концентрацијата, меморијата, па дури и интелигенцијата. Ќе живееме во просек по 100 години, а можеби ќе имаме по неколку сопружници за различни фази од нашиот живот“, прогнозираат водечките економисти во книгата „За сто години“ од Игнасио Паласиос Хуерто.
Како што пишува „Фајненшел тајмс“, одредени економисти очекуваат дека животот на луѓето за 100 години од денес ќе наликува на научно-фантастичните филмови како „Матрикс“.
„Ќе живееме во најлошиот сон за една економија, роботите во целост ќе го преземат производството, дури и самото производство на други роботи“, предвидува Роберт Солоу, добитник на Нобеловата награда за економија во 1987 година.
„Интеракцијата лице во лице ќе биде сé помалку потребна како резултат на технолошкиот развој. Реалната физичка блискост ќе биде неопходна само заради сексуалното искуство“, проценува економистот Алвинт Рот од Универзитетот во Стенфорд.
Повеќето економисти веруваат дека ќе биде неопходно да се вложат огромни напори за да се забави глобалното затоплување. Во тој поглед, најпесимистичен е американскиот економист Ангус Дитон, кој смета дека луѓето ќе се соочат со огромни страдања и разурнувања како последица на 
климатските промени пред да ја сфатат неопходноста да преземат нешто на тој план.
Одредени економисти, пак, глобалното затоплување го гледаат како можност за отварање на нови пловни патишта преку Арктичкиот Океан или за развој на земјоделство во Сибир.
Шпанскиот економист Андреу Мас-Колел е најоптимистичен во своите предвидувања и смета дека луѓето постепено ќе се навикнуваат и ќе се прилагодат на новите услови на Земјата, како и дека за 100 години ќе успеат во целост да ја елиминираат сиромаштијата во светот.
„Ќе живееме во најлошиот сон за една економија, роботите во целост ќе го преземат производството, дури и самото производство на други роботи“, предвидува Роберт Солоу, добитник на Нобеловата награда за економија во 1987 година.
„Интеракцијата лице во лице ќе биде сé помалку потребна како резултат на технолошкиот развој. Реалната физичка блискост ќе биде неопходна само заради сексуалното искуство“, проценува економистот Алвинт Рот од Универзитетот во Стенфорд.
Повеќето економисти веруваат дека ќе биде неопходно да се вложат огромни напори за да се забави глобалното затоплување. Во тој поглед, најпесимистичен е американскиот економист Ангус Дитон, кој смета дека луѓето ќе се соочат со огромни страдања и разурнувања како последица на 
климатските промени пред да ја сфатат неопходноста да преземат нешто на тој план.
Одредени економисти, пак, глобалното затоплување го гледаат како можност за отварање на нови пловни патишта преку Арктичкиот Океан или за развој на земјоделство во Сибир.
Шпанскиот економист Андреу Мас-Колел е најоптимистичен во своите предвидувања и смета дека луѓето постепено ќе се навикнуваат и ќе се прилагодат на новите услови на Земјата, како и дека за 100 години ќе успеат во целост да ја елиминираат сиромаштијата во светот.
