„ЌЕ РАБОТАМ ОД 9 ДО 5 ДОДЕКА ДА УМРАМ“ - Се повеќе луѓе се враќаат на работа и по пензија

Добивај вести на Viber

Бројот на вработени лица постари од 65 години во Обединетото Кралство драматично се зголеми во последниве години. Во јули имало 1,46 милиони вработени, што е за 10 отсто зголемување во споредба со 1,33 милиони постари лица од 65 години кои работеле пред епидемијата со Ковид.

Хелен Фипс Вотсон, од Честер, е само една од многуте во ОК која предвидува дека ќе поминат години пред да престане да работи.

Таа е една од илјадниците луѓе кои мака мачат со трошоците за живот, не можат да планираат пензија. Ова не беше лошо финансиско планирање од страна на Хелен, нејзината работа како психолог и донесе шестцифрена плата, но кога нејзината мајка се разболе од рак во 2011 година, Хелен како единствено дете во семејството не размислува два пати пред да се откаже од својата работа за да се грижи за неа.

Таа зеде друга работа што ја сакаше и стана негувателка 24/7 преку ноќ.

Нејзината мајка починала неколку месеци подоцна, а Хелен останала единствен старател за нејзиниот татко, кој има Алцхајмерова болест.

Четири месеци после тоа, сопругот на Хелен доживеал сериозен мозочен удар поради што го изгубил видот, имал срцева слабост и васкуларна деменција.

Поради сето ова, Хелен е денес таму каде што е. Повеќе од една деценија грижа ја чинела Хелен сите нејзини заштеди од 150.000 фунти - 30.000 фунти биле потрошени на влошки за нејзиниот татко кој со години бил двојно инконтинентиран.

Сега нема пари ниту за парно

„Од навистина добра плата преминав на најниска форма на плата, 76 фунти неделно за кои треба да плаќаме данок“, изјави Хелен за британски Метро.

„Не добиваме работи како бесплатна храна, оптичари или стоматолошка нега и не можеме да си дозволиме да ја вклучиме топлината. Само финансиски преживуваме“.

Таа е без работа од 2011 година и за сето тоа време не можела да си ја исплати пензијата, а сега Хелен едноставно не може да си ја дозволи.

„Работите станаа многу потешки од кризата со трошоците за живот“, додава таа.

„Јас сум затворена дома затоа што мојот сопруг е затворен дома“. Не можеме да одиме во банки за храна, да седиме во автобуси или да одиме во топли центри. Апсолутно скративме и парното беше исклучено. Носиме слој по слој - веројатно нема да биде корисно дома.“

Стравот од живеење во сиромаштија во подоцнежниот живот е проблем кој несразмерно ги погодува црните и азиските жени, објаснува финансискиот едукатор и тренер Елизабет Буко. 

„Неможноста да си дозволите пензионирање е сурова реалност со која се справуваат многу жени во ОК - и тоа не се случи само преку ноќ“, вели таа за Метро, пренесува „Ало.рс“.

„Истражувањата покажуваат дека две од три црни жени се загрижени дека ќе останат без пари во пензија, а 53 проценти од нив немаат ништо заштедено за пензија.

Елизабет вели дека работи со жена која и кажала дека ќе мора да работи од 9 до 5 додека не умре.

Обвинувајќи го родовиот јаз во платите, трошоците за детска грижа и како времето одземено од работа во текот на годините на воспитување влијае на конечните плати, многу жени остануваат неподготвени и загрижени за иднината, додава таа.

Токму тој страв многумина ги враќа на работа по пензионирањето – а не само жените.

Бројот на вработени постари од 65 години е драстично зголемен во последните години.

Во јули имало 1,46 милиони вработени, што е за 10 проценти зголемување од 1,33 милиони постари од 65 години кои биле на работа пред Ковид.

Џулијан Прајс има долга и успешна кариера во јавната служба, помина 40 години во образованието и NHS.

Со нетрпение го очекуваше своето пензионирање овој месец, кога планираше „луксузен живот“, но како што вели не испадна баш така. Сега деновите ги минува на влажни и ладни гробишта, чистејќи споменици.

Некои пензионери штедат на повеќе начини. Се откажуваат од автомобили, бараат евтини производи и многу готват.