Моето време и Твоето време

Добивај вести на Viber

Од сите мои љубови, научив едно. Колку и да го сакаш, нема да имаш љубов за делење ако не се сакаш себе

Животот си го поделив на два дела. Пред и после 30 години. Пред 30 бев само интуиција и моментална енергија, сега знам дека прво размислувам, а потоа сакам. За сѐ ми важи тоа. И сега не знам кога бев посреќна, дали тогаш, комплетно незаштитена, полетна, маѓепсана, кога слепо верував во секој збор и намера, или сега, во стаклено ѕвоно, кога се сомневам дури и во сопствените емоции, а работам на тоа да ги стабилизирам. Бидејќи на крајот од денот, секогаш си го поставувам истото прашање самата на себе: Дали ти Ивана денес беше среќна. И што е тоа или тој кој е заслужен за твојата насмевка. Си ветив сама на себе пред четири години, дека единствено нешто за кое ќе бидам безрезервно себична е времето кое го споделувам. Па така, ако јас ти го дадам моето време, очекувам за возврат среќа, исполнетост во некоја функција, реализација на нешто позитивно, разговор за нешто конструктивно, без разлика дали е тоа приватно или некој работен проект, сакам сето тоа да допринесе да посакам пак да те видам и да споделам нешто со тебе. Колку повеќе ме маѓепсуваш, толку повеќе сакам да го делиме времето, моето и твоето. Колку повеќе време ти давам, толку повеќе те вреднувам.