НЕ Е МОЖНО ПСИХОЛОГОТ И ПЕДАГОГОТ НА УЧИЛИШТЕТО ДА НЕ ЗАБЕЛЕЖАЛЕ ДЕКА СО КОСТА НЕШТО НЕ Е ВО РЕД - српски професор по психологија со критика

Добивај вести на Viber

Постојат показатели дека некој има растројство на личноста и не мора да сте психолог или психијатар за да го забележите тоа нарушување.

Психолозите се согласуваат дека мора да постоеле знаците дека Коста К. има растројство на личноста. Според училишниот психолог Марија Миленковиќ, единствено прашање е дали „некој сакал да види“ дека Коста има некакви проблеми.

„И училиштето и родителите можеле да го забележат тоа. Ако не се согласувал со другите деца, ако имал некоја инфериорна особина на личноста, морало да има реакција. Секако дека родителите биле тие што требало да реагираат на индикаторите прво... Сигурна сум дека има некаква документација која ја кажува причината зошто Коста го сменил одделението и што следи по овој случај. Увидот дефинитивно треба да ги утврди сите детали“, изјави Миленковиќ за Информер.

Професорот по клиничка психологија д-р Радомир Чолаковиќ објаснува дека е неверојатно што никој не забележал нешто сомнително во однесувањето на Коста.

„Работам со луѓе триесет и осум години и не ми се верува дека психологот и педагогот од училиштето не забележале дека нешто не е во ред со Коста. Забележувам дека моите колеги зборуваат многу за теоријата, а многу малку за праксата. Тоа што Коста спиел во фотелја, а не во кревет, можеби кажува дека бил зависен од телевизија и компјутер, а кога тоа било забележано, некој морал да дејствува. Едноставно, има показатели дека некој има растројство на личноста , а за да се види тоа нарушување не мора да се стане психолог или психијатар“, вели д-р Чолаковиќ.

Да потсетиме, мајката на Е.К., девојчето убиено во масакрот на 3 мај во основното училиште „Владислав Рибникар“ во Врачар, и сопругата на познатиот одбојкар Драган Кобиљски, со потресни зборови им се обрати на родителите на момчето Коста К.(13), кој ја уби нивната ќерка и осумте соученици на Ема, како и училишниот чувар. Во писмото со наслов „До родителите на нелекувано момче“, таа изнесува голем број засега непознати детали за животот на децата од одделението VII/2 пред масакрот.