Не можев да бирам, ама среќна сум што те имам!
Објавено во: Стил 21 Март, 2019
Јас сум Мимоза, мајка на Илина (15 години). Некои нѐ познавате, некои не. Речиси од раѓањето на мојата ќерка водам дневнички записи за патешествијата кои ги минуваме како семејство. Илина има Даунов синдром. Не е како другите деца. Не е како мене или како вас. Подобра е.
Низ годините го научив тоа и ова е единствената работа за која можам да се заколнам, без око да ми трепне.
Дали ова важи за мене? Не знам. Пред некој ден брзавме накај „Детскиот културен центар Карпош“ на проба за приредба по повод светскиот ден на луѓето со Даунов синдром - 21 март. На семафорот стојат мајка и две девојчиња на возраст околу 10 и 12 години. Едното во шок се џари во Илина. За миг вознемирено помислувам - боже, сѐ уште ли постојат деца кои никогаш не виделе човек со Даунов синдром?
Целиот текст посветен на денешниот ден за лицата со Даунов синдром читајте го на Женски магазин, тука.
