Просечноста просечност раѓа

Добивај вести на Viber

Искрено, ниту имав време, ниту намера да ги проследам нејзините настапи како на ТВ, така и во Собранието на Р.М. Да бидам искрен до крај – се обидов. Се обидов да го изгледам тој немонтираниот материјал „протечен“ од МРТВ и навистина немав сила – „убише ме туѓа срамота“.

Не дека уште од мигот кога беше назначена – со меѓупартиски договор – имав некое високо мислење за неа и нејзините капацитети, ниту гаев илузии дека магично ќе еволуира и одеднаш ќе блесне. Но, во оваа прилика сакам да подразмислам троа повеќе за околностите, отколку личностите. Имаше доста и доволно критики на сметка на нејзините правни, та дури и интелектуални капацитети. Имаше секако и фалби. Мене, во случајов ме интересира повеќе милјето и околностите, отколку пофалбите или критиките кон Катица.

Имено, како што нотирав погоре – таа е избрана со меѓупартиски договор! Зад затворени врати! Тоа мора да се има на ум! Впрочем, токму тоа е најважното. Тоа значи, ако треба да се бара просечност, идиотизам, жабокречина...изворот за сето тоа е токму кај партиите. Впрочем, и двете партии се надеваа и „играа“ токму на таа нејзина просечност. ДПМНЕ се надеваа на тоа дека со таа просечност Катица ќе биде лесна мета за растурање, а СДСМ веруваа дека со таа просечност Катица ќе биде лесна за манупулирање. И ДПМНЕ и СДСМ ја посакуваа и ја добија просечноста. На крајот, сепак она што јас очекувам е Катица да ги разочара и двете очекувања.

Но, уште повеќе и уште поважно - од две просечности, не може да произлезе натпросечност. Да споите две зла, не значи дека ќе добиете добро. Не можете од бившиот премиер, таков каков што беше, да очекувате да препознае и фаворизира натрпосечност, исто како што не можете истото да го очекувате од ЗЗ. Просечноста, просечност раѓа. И тоа е она што мене во суштина ме загрижува. Катица дојде и ќе пројде. Ќе ја заврши работата, делумно или целосно, задоволително или незадоволително...но она што ќе остане, она што впрочем ќе нè убие е просечноста. Оваа нација е потоната во просечност.

Просечноста се гаи, култивира и фаворизира токму по штабовите и комитетите. Во изминативе 25 години, мора да признаеме, со ретки исклучоци дека не посведочивме надпросечен политички капацитет, политичар со габарит, интегритет и долгорочна визија. Ние до сега не сме го имале нашиот Черчил или Де Гол. И што е уште пострашно, оние ретките исклучоци, впрочем беа „остатоци“ од старата гарда, од „југословенската школа“, а сè она што доаѓаше во поново време е од лошо – полошо, за конечно да кулминира во Хорхе! Е сега, кога тоа кулминираше од едната страна во Хорхе, а во другата во Заев, каков договор вие очекувате? Па овде пристоен, нормален човек, „натпросечен“, не ни помислува да влезе на политичката арена, овде за таков човек е под чест да си ја троши енергијата. Натпросечните овде молчат од срам.

И затоа каква Катица очекувавте? Верувајте и оваа Катица им е доволна. И оваа ќе им заврши работа! Дедо ми, Бог душа да ми прости велеше – „каква глава таков брич“! Ним, според меѓупартискиот договор, токму ваков брич ќе им заврши работа. И на обајцата, токму ваква Катица им треба. Што е договорено, тоа е испорачано. А што допрва ќе биде испорачано од Катица...и тоа е договорено...зад сцената. На сцената ние ќе го сведочиме само театарот.

Но она што е многу, далеку поважно од „просечноста“ на Катица е едноставниот факт дека не треба да сте генијалец за да разберете што значи наредба некому да „мавнете два-три шамари“! Се надевам барем дека она што е очигледно и за просечноста нема да нè убие, и дека тие шамари впрочем ги добивме сите ние. И токму во тоа ја полагам надежта – дека токму тие шамари нè разбудија. Нè разбудија од „догматскиот дремеж“ и летаргијата во која потонавме. Да не ни се случуваат повеќе ниту Катици, но ниту Груевци, ниту Заевци.