ШТО ЌЕ ПРАВИ СРБИЈА: Русија не нуди решенија, САД ги остава без нафта

Добивај вести на Viber

По девет месеци од воведувањето и одложувањето на американските санкции против мнозинскиот руски Газпром во нафтената индустрија на Србија, граѓаните имаат можност да повлечат линија и директно да се соочат со катастрофалните последици од радикалната политика од 2012 година, анализира хрватски Индекс.

Активирањето на санкциите беше дополнително одложено за осум дена за хрватската ЈАНАФ да ја заокружи големата транша кон српската рафинерија, но ова е само капка во морето од енергетски извори што ќе ѝ недостасуваат на Србија од почетокот на 2026 година. Дополнително, кога станува збор за гас, Бугарија го „прекинува“ и протокот на руски гас што ја снабдува Србија од 1 јануари.

Во изминатите девет месеци, Кремљ ниту еднаш не помисли да разгледа какви било кризни алтернативи што би ја ублажиле или решиле ситуацијата во која се најде Србија. Оваа сурова ексклузивност на руската страна кон државата, која е единствената во овој дел од светот што не ѝ воведе санкции за нејзината агресија против Украина, го разоткри вистинскиот однос меѓу православните браќа.

Односот на Русија со Србија

„Мајка Русија“ не е заинтересирана за фактот дека 13 илјади нејзини ќерки и синови во Србија, како и којзнае колку од нивните ќерки, синови и други членови на семејството, многу брзо ќе имаат проблем со своите месечни лични приходи. Зошто воопшто би требало да земат предвид кога Вучиќ, преку поранешниот министер за одбрана Зоран Ѓорѓевиќ, веќе објави порака до јавноста дека „државата ќе обезбеди гаранции за платите на вработените“?!

Дали е можно оваа политичка садомазо оргија на Белград и Москва, сепак, да достигне тоа ниво на перверзија каде што малцинскиот партнер ќе гарантира плати на вработените кај мнозинскиот сопственик иако вториот не покажува ни најмала емпатија и разбирање за проблемите на првиот?! Поприродно: кога спиете со патолошки насилник, немојте да се изненадите што ќе останете во компромитирачка положба, врзани за креветот и со траги од рускиот камшик (камшик) по целото тело.

Оваа ситуација може да се рационализира само со фактот дека НИС е една од стратешките точки во Европа, а ѝ служи на Русија да ја држи „ногата на вратата“ што Западот сака да ја тресне, заклучи двапати и долго време.

Станува збор за политика, а не за бизнис

Имено, српската филијала на Газпром, НИС, е нешто помалку од еден процент од вкупното портфолио на имот и бизнис, што укажува дека ова е првенствено за политика, а многу помалку за бизнис.

Покрај повеќекратните профити во споредба со она што е платено и инвестирано, се добива впечаток дека руската разузнавачка заедница е исто така голем акционер во српската филијала. Постојат сериозни индикации дека неразбирливо разгранетата мрежа на проруски агенти, чии токсини длабоко го контаминирале српскиот политички живот, се финансира токму од „извори на нафта“.

Тука доаѓаме до следниот проблем за српскиот режим и националниот буџет, а во однос на „вработените“: дали малцинскиот сопственик ќе ја преземе обврската да финансира илјадници политички аналитичари, пензионирани високо рангирани офицери кои ги загубија војните во деведесеттите, страсни ботови и тролови, нејасни неонацистички невладини организации и политички движења, како и потомци на просталинистички и силни семејства кои го оправдуваа секој инвестиран долар, намалувајќи ја и одржувајќи ја поддршката за европска интеграција во Србија на 33 проценти?

Тука доаѓаме до следниот проблем за српскиот режим и националниот буџет, а во однос на „вработените“: дали малцинскиот сопственик ќе ја преземе обврската да финансира илјадници политички аналитичари, пензионирани високо рангирани офицери кои ги загубија војните во деведесеттите, страсни ботови и тролови, нејасни неонацистички невладини организации и политички движења, како и потомци на просталинистички и силни семејства кои го оправдуваа секој инвестиран долар, намалувајќи ја и одржувајќи ја поддршката за европска интеграција во Србија на 33 проценти?

Американски став кон Србија

Од друга страна, за кратко време, САД преземаат уште еден непријателски гест кон државата, режимот и човекот кој, со развратен бандит во Бања Лука, го прослави второто спуштање на Трамп на Земјата повеќе од неговите изборни победи. На 5 и 6 ноември минатата година, воловите се свртеа во Српска, додека српските медиуми успешно лицитираа дали Вучиќ е петтиот, седмиот или петнаесеттиот по ред што разговарал со Трамп по победата.

Но, за жал, по вторите највисоки царини во Европа од 35 проценти што САД ги воведоа во Србија, што овде го окарактеризиравме како непријателски политички чин, бидејќи трговската размена меѓу двете страни е мала и неважна, е пред нас 8 октомври, кога се очекува да бидат активирани санкциите воведени врз НИС на 10 јануари.

Можни решенија

Во ситуација од која сме на неколку дена, национализацијата на НИС, која ретко и срамежливо се споменуваше јавно во последните месеци, станува сè поактуелна овие денови, особено во многу тесен круг на прозападни режимски политички аналитичари предводени од Дарко Обрадовиќ. Тој од почетокот на кризата со санкциите се залага за безусловна национализација на НИС и негово 100% враќање во посед на српската држава. Ова наиде на отворен отпор од огромното мнозинство русофилски соговорници, но исто така се намалува бидејќи веќе на сите им е јасно дека Кремљ ни го сврте грбот.

Некои се сомневаат дека Кремљ „нè држи на тесен поводник“ затоа што подготвува нови политички услови, иако не е јасно што друго би можело да биде тоа. Можеби јавно напуштање на веќе згмечените европски или НАТО интеграции? Можеби руска воена база во близина на Косово, како пандан на американскиот Бондстил? Не треба да се заборави дека Путин, колку и да го понижувал, сè помалку му верува на Вучиќ и очекува нови докази за неговата лојалност кон Кремљ.