Златото и погрешното толкување на светските економски случувања

Добивај вести на Viber

Зголемувањето на цената на златото во последните неколку години се базира на погрешна интерпретација на проблемите на глобалната економија и неразбирање на она што точно претставуваат квантитативните олеснувања, смета Маршал Гатлар - главен аналитичар во „Global FX Strategy“, пишува „CNBC“. Според него инвеститорите веќе почнале да сфаќаат дека сегашните тeхники за анализаза не можат да објаснат што се случува во светот во моментов. Тие постепено ќе сфаќаат дека економијата која ја  познаваат од учебниците има потреба од ажурирање. Тоа е причината што голем дел од нив почнуваат со разпродажба на златните средства, што ќе предизвика уште поголемо намалување на вредноста на хартиите од метал. „Печатење на пари со невидена брзина создава побарувачка на златни средства како алтернативна валута. Очекувањата се насочени кон девалвација на светските валути, што го прави златото атрактивна долгорочна инвестиција", вели за „Financial Times“, Џон Рид, партнер во инвестициска компанија „Paulson & Co“. Неговата анализа се базира на неразбирање на квантитативно олеснување. Освен тоа, не се зема во предвид нетрадиционалното однесување на пазарите кога една економија се соочува со "криза на билансот". „Владите навистина се фокусирани кон квантитативните олеснувања. Можеме ли поинаку да го наречеме тоа печатење на пари? Точно е дека билансот на централната банка се проширува, оставајќи го приватниот сектор на земја, но она што се случува е дека банките само прават замена-тие продаваат обврзници на централната банка, за да добијат нови резерви на нивно место. Има ли резервни пари? Тоа е филозофско прашање блиско до она „кога започнува животот - при зачнувањето или при породувањето“, смета Гатлар. Банкарските резерви може да се дефинира како ембрионски, сеуште неродени пари. Банката може да "роди" нови пари врз основа на овие резерви, како и да го користи системот за трезор, за да "создаде" пари и да ги пушти во оптек. Во моментов овој процес не се случува, вели аналитичарот. Додека потрошувачите и компаниите сметаат дека цената на нивните средства - куќи, трговски центри или што и да е, е под вредноста на обврските кои ги презеле за да ги добијат, тие нема да се во можност да ризикуваат со нови кредити, без разлика колку евтини се. Нивниот фокус ќе биде насочен само кон штедењето на пари и плаќање на кредити, смета експеpтът од „Global FX Strategy“. Ситуацијата е дополнително комплицирана во денешно време, бидејќи владите, особено во Европа, не го сфаќаат овој проблем. Тие поаѓаат од тезата дека е невозможно сите луѓе да штедат во исто време, бидејќи секогаш ќе постојат должници. Често пати  се случува тоа да се националните влади, иако е во спротивност со општоприфатените трендови во денешно време. Напротив, владите се обидуваат да заштедат пари, а според Гатлар резултатот на ова е надолната спирала на намалување на трошоците, приходите и цените. Додека инвеститорите во златни средства се во очекување на глобална хиперинфлација, светските економии ги демантираат, а можни се и дефлационни процеси. Не заборавајте дека во Јапонија балонот на недвижности го достигна својот врв во 1991 година, но дефлација започна дури во 1999 година, потсетуваат Маршал Гатлар. Бидејќи луѓето кои се лепеа на златото во очекување на хиперинфлација, постепено сфаќаат дека постои и друга варијанта за развој на ситуацијата, тие почнуваат да ги продаваат залихите и да ги вложуваат во попродуктивни средства, како на пример акции. Тоа е и една од причините зошто цената продолжи да тоне, достигнувајќи под маргиналните трошоци за производство - околу 1.100 долари за унца, по што понудата ќе почне постепено да се намалува, ја завршува тој својата анализа.