Европското знаење го применува дома: Милијана Богданоска праќа големи пораки преку еко начинот на живот

Добивај вести на Viber

Во време кога екологијата сè уште често се сведува на декларативни заложби и празни фрази, Милијана Богданоска ја живее поинаку – тивко, доследно и со личен пример. Правник за животна средина во Центарот за истражување и информирање за животната средина „Еко-свест“, таа не ја доживува својата професија како работно време, туку како начин на размислување и секојдневна одговорност.

Од европските искуства со еколошкото право, до малите навики дома и големите пораки испратени преку настани како „Еко-трампата“, Милијана зборува за екологијата низ човечки приказни, емоции и реални промени што започнуваат од поединецот. Во разговорот што следува, таа открива зошто малите чекори значат многу, како заедницата реагира кога ќе ѝ се понуди искрена иницијатива, и зошто активизмот не е жртва, туку пат кон лична и општествена исполнетост.

ЖМ: Кога првпат сфативте дека екологијата не е само професија, туку начин на живот?

-  Дека ова е начин на живот и начин на размислување, а не само професија го согледувам секојдневно од денот кога започнав да се занимавам со оваа професија. Колку повеќе учам и навлегувам во тематиката сѐ повеќе самата се преиспитувам за моите постапки и навики кои и не биле баш одржливи а несвесно сум ги правела. Така, пробувам да ги сменам и прилагодам на моето секојдневие. Секако во крајна линија, нормално е нештото кое што го зборувате да бидете и самите пример за истото.

ЖМ: Кој момент во животот ве натера да изберете кариера како „еколошки правник“, професија која звучи ретка, но и многу моќна?

- Во Сплит, Хрватска имав можност да завршам дел од моите мастер студии по право каде се запознав со постоењето на една од водечките невладини организации за животна средина во Хрватска – „Sunce“. Нивниот оддел за еколошко право ме привлече да аплицирам на едногодишен волонтерски ангажман кај нив. Искуството со нив и работата со европско законодавство од областа на животната средина беше пресудна да се определам за правецот на мојата кариера. За мене оваа професија има длабоко значење затоа што и секоја најмала победа во некоја еколошка област има директно влијание врз човековото здравје и благосостојба.

ЖМ: Што е првото нешто што го правите дома за да живеете поодржливо – нешто што не ви е обврска, туку навика што ја обожавате?

-  Одвојувам отпад колку е тоа можно иако свесна за начинот на не/управување со отпадот кај нас,  користам повеќекратни ќеси за пазарење, користам повеќекратно шише за пијалоци. Исто така го обожавам купувањето second hand облека.

ЖМ: На еко-трампата видовме премногу емоции во еден настан: смеа, возбуда, љубопитност… Кој момент вас лично најмногу ве допре?

- Беше навистина големо уживање да се набљудуваат сите учесници и нивните задоволни лица. Момент што најмногу ме допре беше една слика која ми се појавува често во мислите. Тоа беше повозрасен брачен пар кој дојде на почетокот и седеше до самиот крај. Цели три часа пиејќи го своето кафе сопругата го чекаше својот сопруг да и донесе нешто од новоизложените парчиња, да ја праша за мислење дали и се допаѓа, и потоа да го врати. Тоа беше дејствие кое се повторуваше. Покрај сите учесници, тој момент ми остана врежан затоа што знам дека бабата и дедото имаа момент не само за размена на предмети туку и меѓусебна размена на љубов и разбирање.

ЖМ: Што ве најмногу изненади од луѓето што дојдоа? Генерации? Енергија? Предмети?

- Искрено ме изненади бројката на луѓето кои дојдоа како учесници но и генерацискиот јаз меѓу нив. Навистина имаше учесници 6 до 66 години. Но, пријатно изненадување беше спремноста и иницијативноста за размена без предрасуди. Среќна сум што добивме многу комплименти  и поддршка за продолжување на иницијативата „Еко-трампа“.