Нудат бесплатно сместување за оние кои не можат да си дозволат одмор: Сакаме да им донесеме насмевка на лицата

Добивај вести на Viber

Семејството Радмановиќ од Биљани Горњи нуди две недели бесплатен сместување за семејства кои не можат да си дозволат одмор.

Две семејства во нужда пристигнуваат на нивниот селски имот со базен, опкружен со растенија и домашни животни. Радмановиќ ги чекаат со раширени раце и веќе знаат - ќе им приготват вистинска далматинска гозба.

Милан живеел во сиромаштија во Биљани Горњи до својата 15-та година, а потоа пред десет години, од камен од урнатини, тој и неговата сопруга Марија го изградиле своето место - Павловските двори, пишува ХРТ.

- Значи, во тоа време бевме сиромашни луѓе за кои Бог не се сеќаваше, нагласи Милан Радмановиќ.

На петнаесетгодишна возраст, Милан зел кредит од студентската задруга за да може да се запише на училиште во Сплит. На дваесет и една година, тој го изградил само приземјето од она што сега е главната куќа на Павловските двори и таму се оженил со својата Марија. Тој бил и волонтер во Татковинската војна. Во пензија, Милан и Марија решиле да го продадат станот во кој живееле во Омиш.

– Пензионерскиот живот не ни одговараше баш, беше здодевен и дојдовме тука. Ги инвестиравме тие средства за да купиме материјали, а сè сами изградивме. Сами дизајниравме и изградивме, нагласи Милан.

– Не ми беше важно, цел живот бев таму, родена сум и живеев таму, а сега одеднаш морам да дојдам во урнатини, во напуштено село. Но, мислам, не ми е гајле, одам, вели Марија Радмановиќ.

А сега се забавуваат, се дружат, играат буле, но и работат – земјоделство и туризам. Туристите што доаѓаат кај нив уживаат во природата и мирот. Павлови двори се полни, но две недели во септември се резервирани за специјални гости.

– Од 10 до 17 септември, кај нас доаѓа девојче кое е полумобилно, доаѓа со своите постари родители, а од 17 до 24 години, семејство со четири деца. Навистина се радуваме и еве нè, ​​ги чекаме, едвај чекаме, нагласува Марија.

– Ниту кај нас не цветаа рози, бевме станари, имаше тешки денови, немавме и знаеме што е неопходно, па во еден момент решивме, па зошто да не дозволиме некому да го вкуси она што не му е достапно. Свесни сме дека не можеме да го промениме светот, не можеме да поместиме планини, но барем можеме да донесеме насмевка на лицето на некој на кого му е потребна, рече Милан Радмановиќ.

И тешко е да се каже чија насмевка ќе биде поголема – онаа на специјалните гости или на самите дарежливи домаќини.