Поучна приказна за зафатениот татко која нема да ве остави рамнодушни
Објавено во: Стил 10 Октомври, 2014
" Еден човек се вратил доцна од работа , како и секогаш изморен и нервозен , а на вратата го чекал неговиот помал син. - Тато, може ли да те прашам нешто ? - Се разбира, што има ? - Ти колкава плата добиваш ? - Тоа не е твоја работа ... - намуртено одговорил таткото - и зошто ме прашуваш вакви работи ? - Само сакам да знам , те молам , кажи ми , колку пари добиваш за еден час ? - Штом толку сакаш да знаеш - 100 денари ... - О .. - детето се замислило - Тато, може ли да ми дадеш 50 денари ? - Ако бараш пари од мене за да си купиш некоја глупава играчка или некоја друга глупост не може се налутил таткото - Заминувај во соба и на спиење! Како може да си таков егоист ! Јас работам по цел ден и сум толку уморен , а ти ме замараш со такви работи ... Детето тивко заминало во својата соба и ја затворило вратата.
Таткото седнал , и иако бил лут , се замислил над прашањата на својот син. После еден час , веќе доста порелаксиран , се запрашал можеби пак тие пари му требаат за нешто важно ... Тоа се само 50 денари , а и не се случувало често детето да му бара пари . Таткото отишол во собата . - Не ли спиеш ? - Прашал таткото. - Не тоте , само лежам - одговорило момчето. - Жал ми е , имав тежок ден и повторно постапив грубо со тебе - рекол таткото - Еве, земи ги парите за кои ме замоли .
Детето се насмевнало . - О , тато , ти благодарам! - Радосно викнало тоа - Потоа посегнало под перницата и извадило уште неколку стуткани банкноти. Гледајќи дека детето има уште пари , таткото повторно се намуртил. А малиот ги собрал банкнотите , внимателно ги преброил и погледнал кон татко си. - Зошто ме молиш за пари , кога веќе си имаш? - Прашал таткото. - Бидејќи не беа доволно. Но сега веќе ми се доволно. - Одговорило детето - Тато, тука имам само 100 денари. Може ли да купам еден час од твоето време ? Те молам, дојди си утре порано од работа, бидејќи многу сакам да вечераш заедно со мене и мама. Таткото бил скршен. Тој го прегрнал помладиот син и го замолил за прошка. Тоа е само едно потсетување за сите нас кои работиме толку многу и трошиме голем дел од времето и енергијата за работи кои не се најважните во животот ... и за жал , доста често , нервозни и изморени, ги игнорираме и повредуваме блиските луѓе , заборавајќи што е вистински значајно за нас ... не смеeме да оставаме времето да помине без да поминеме доволно време со луѓето кои навистина ни значат, оние кои се во нашите срца . Бидејќи во животот , не парите или работата, а времето поминато со луѓето кои ги сакаме , е вистински вредно ! "
