Венецуела тврди дека Трамп ја сака нејзината нафта - дали тоа навистина е целта на САД?

Добивај вести на Viber

Во последните недели, САД извршија серија напади врз венецуелски бродови и танкери, тврдејќи дека се вклучени во шверц со дрога и нафта. Венецуелскиот претседател Николас Мадуро го обвинува Вашингтон дека всушност ја сака нивната нафта, но аналитичарите предупредуваат дека позадината на целата приказна е многу посложена.

Венецуелскиот лидер Николас Мадуро тврди дека зголемениот притисок од САД се сведува на едно нешто: Вашингтон сака да го преземе огромното нафтено богатство на јужноамериканската земја.

Оваа недела, американската војска заплени танкер за кој тврди дека превезувал венецуелска нафта, кршејќи ги санкциите на САД, и се закани со акција против други бродови.

Овој потег следува по серија воени напади врз венецуелски бродови за кои САД велат дека се вклучени во шверц со дрога. Претседателот на САД, Доналд Трамп го повика Мадуро да се повлече, обвинувајќи го дека испраќа наркотици и убијци во САД, пишува Би-Би-Си.

Значи, дали Трамп навистина сака венецуелска нафта? И дали тоа воопшто има смисла? Колку нафта има Венецуела?

Вистина е дека со околу 303 милијарди барели, Венецуела има најголеми докажани резерви на нафта во светот. Но, количината на нафта што земјата всушност ја произведува денес е неспоредливо мала.

Производството нагло опадна од почетокот на 2000-тите, откако поранешниот претседател Уго Чавез, а потоа и администрацијата на Николас Мадуро, ја зајакнаа контролата врз државната нафтена компанија PDVSA, што доведе до егзодус на искусен персонал.

Проблем со инфраструктурата

Иако некои западни нафтени компании, вклучувајќи ја и американската „Шеврон“, сè уште имаат присуство во земјата, нивните операции значително се намалија бидејќи САД ги проширија санкциите и го насочија извозот на нафта, обидувајќи се да ја отсечат владата на Мадуро од клучен извор на приходи.

Санкциите воведени од САД во 2015 година под администрацијата на Барак Обама за наводни кршења на човековите права, исто така, во голема мера ја отсекоа земјата од инвестиции и потребни резервни делови.

„Главниот проблем што го имаат е инфраструктурата“, вели Калум Мекферсон, раководител на инвестиции во стоки во Investec. 

Во ноември, Венецуела произведуваше околу 860.000 барели дневно, според најновиот извештај на Меѓународната агенција за енергија. Тоа е едвај една третина од она што земјата го произведуваше пред десет години и помалку од еден процент од глобалната потрошувачка на нафта.

Некои во САД се залагаат за интервенција во Венецуела, наведувајќи ги можностите американските компании да ја обноват нафтената индустрија на земјата

 „За американските нафтени компании, Венецуела би била рај“, неодамна изјави во интервју за Fox Business, републиканската конгресменка од Флорида, Марија Елвира Салазар. 

„Американските компании би можеле да дојдат и да ги поправат сите нафтоводи, платформи - сè што е поврзано со нафтата и дериватите“.

Обновата на нафтената индустрија на Венецуела би била предизвикувачка задача. Подоброто управување и поумерените инвестиции би можеле да го зголемат производството на околу 2 милиони барели дневно во следните две години, според неодамнешниот извештај на Вуд Мекензи. Но, аналитичарите предупредуваат дека секое значително зголемување на производството би барало десетици милијарди долари инвестиции - а можеби и една деценија.

Тие исто така истакнуваат дека потенцијалните проблеми како што е членството на Венецуела во ОПЕК би можеле да ги одвратат инвеститорите. Друг ризик е долгорочната перспектива за побарувачката на нафта, која ќе се намалува со текот на времето, вели Дејвид Оксли, главен економист за клима и стоки во „Капитал економикс“.

„Побарувачката за нафта нема нагло да се намали, но не расте толку брзо како порано. Очекуваме да стагнира и постепено да се намалува од крајот на 2030-тите“, вели тој.

„Секој инвеститор во нафтениот сектор на Венецуела би морал да се праша: дали вреди?“

Дури и ако Мадуро си замине или се отстранат пречките од САД, Оксли вели дека е неизвесно колку компаниите би биле спремни да инвестираат време и пари потребни за враќање на венецуелската нафта на пазарот, пишува Forbes Hrvatska.