Нема да верувате како работела „Deutsche Bank“

Добивај вести на Viber

Понекогаш Ролф Броијер може да биде виден во Франкфурт. Тој се појавува во ходниците на салите во кои се одржуваат разни конференции, шета низ стариот град, секогаш носи костум, секогаш има марамче во џебот од кошулата.

Броијер е 77 години, одамна веќе не зазема значајна улога, но е прифатен од аурата на некој многу важен човек. Тој е "освоен маж", но продолжува да се насмевнува со својата професионална насмевка а ла Deutsche Bank, става маска на лицето, половина арогантен, половина добронамерен. Тоа е насмевка на еден менаџер, на голем банкар, кој е навикнат да гледа на светот од високо.

Во вторникот Броијер ќе ја покажува насмевката во сала 273 / II на судот во Минхен. До него ќе седат неговиот наследникот Јозеф Акерман и неговиот наследник Јирген Фитчен.

Тројцата банкари ја раководеле можеби најважната германска компанија вкупно во текот на 18 години. Со нив обвинети се и поранешниот шеф на Надзорниот одбор Клеменс Бјорсиг и поранешниот HR директор Тесен фон Хаијдебрек - во обид за измама во особено тешки големини. Се тврди дека тие лажеле за време на граѓанското производство со медиумскиот магнат Лео Кирх или ја сокриле вистината, за да ја заштитат банката од штета.

Тоа е судење со невидена симболична сила која покажува што тргнало наопаку во банката. Банката верувала во својата непобедливост, запоставајки ги клиентите и користејки правни сиви зони. Ова доведе до цунами од судски процеси, а сето тоа тешко може да се исплати лесно. Во оваа недела Фичен и неговиот помошник директор Аншу Џејн најверојатно ќе поднесат нова стратегија, која исто така ќе претставува повлекување поради слабоста на концернот.

Рестартирање на компанијата нема да биде погодено само од почетокот на процесот. Во четвртокот стана јасно дека Deutsche Bank ќе плати казна во износ од 2,5 милијарди долари (2,33 милијарди евра) поради различни манипулации, најважната од нив е на важниот меѓубанкарскиот индекс Libor, како и на Euribor. Откритието на американските и британските органи дозволуваат да се инфилтрираат главно во длабочините на банката. Прекршокот е систематски и сеопшт. "Deutsche Bank имала култура за постигнување на максимална добивка, без да обрнува внимание на чесноста на пазарите", се вели во соопштението на британскиот FCA.

Проверки речиси немало. Тоа не е променето, дури и кога органите почнаа истрага. Властите биле лути поради недостатокот на желба за соработка и тактиката на одолговлекување. Се тврди дека банката постојано врзувала истражните органи и привела соодветни документи.

Ароганција, незнаење и непочитување на правилата - ова исто така придонело за актуелните проблеми на банката. Притоа станува збор само за една реченица на тогашниот шеф Броијер. Во телевизиско интервју пред 13 години тој изразува сомнежи за кредитоспособноста на медиумската компанија на Лео Кирх.

KirchMedia, главната единица на компанијата Kirch, прогласи банкрот на 8-ми април 2002 година. Но она што следуваше потоа, уште еднаш ги покажа недостатоците на системот на "Deutsche Bank".

Така на пример обвинението се базира главно на подготовката на врвни менаџери за нивните искази во граѓанска постапка. Правниот оддел и адвокатите на адвокатска канцеларија Hengeler Müller ги штитат банкарите, кои постојано изјавуваат дека имале план за реструктуирање на концернот на Кирх.

Според изјавата на поранешен инвестициски банкар на банката сепак уште во крајот на 2001 година имало сценарија за можното кршење на медиумскиот концерн. И фактот дека медиумскиот претприемач бил и кредитен клиент на банката, очигледно не спречи никого, пишува Wiwo.

Се тврди дека овие планови се само симулациска игра. За жал, сепак банкарот не ја одржувал оваа тема за време на испрашувањето во Минхен. Обвинението се потпира и на овој факт.

Демонстрираниот во случајот однос на банката ги илустрира и денешните проблеми на компанијата. Лојалноста кон клиентот се поседува само дотогаш додека без него банката не може да опстои повеќе. Така на пример до крајот на 2007 година банката продавала на клиенти базирани на американски хипотекарни кредити кредити, иако самата банка очекувала колапс на пазарот.

И предлагала на локални мали и средни претпријатија божем сигурни финансиски инструменти кои сепак наместо да ги намалат каматните плаќања, ги зголемуваат до небо. Сето ова има свој логика, логиката на инвестициските банкари.

Фактот дека тоа е прилично далеку од нормалното чувство за правда, веќе стана јасно во граѓанска постапка. Така тогашниот директор Акерман изјави дека клиентот Кирх би бил првиот контактиран за разговор за можно реструктуирање на медиумската група. Само ако тој одбие такво нешто, банката би се свртела и кон неговите конкуренти за можното враќање на групата. За Акерман тоа би било благородно однесување. Судиите, сепак, го сметаат тоа за блага форма на уцена.

Фаталната самоувереност на менаџерите се базира на нивната вера, управливоста на ризици. Тие го потценуваат Кирх со години, а банката верувала само на себе. Правниот пресврт во Минхен ги начека неподготвени, а кога веќе одлуката била предвидлива, банката дејствувала неодлучно.

Сето ова го спречило склучувањето на предвремен, поповолен договор, слично на скандалот за Libor. Еден вонсудски договор со наследниците на Кирх пропадна одамна поради конфликт во менаџерскиот тим. Акерман имаше договор во почетокот на 2012 година значително подобар, но неговите колеги се откажаа од него.

Кога конечно во почетокот на 2014 година банката беше подготвена на договор, таа се надеваше да се стави крај на истрагата. Но обвинителството остана непоколебливо. Залудно компанијата нуди да се прекине судењето против Фитчен за парична казна.

66-годишниот менаџер не е оспоруван, можеби и затоа нема многу алтернативи за функцијата. И бидејќи двајцата наведени од банката оценувачи, сметаат дека нема основа за тврдењата на обвинителството. Дали сепак DB нема да згреши повторно во проценката?

К.К.