БИЛ НА АЛЈАСКА ТРИ МЕСЕЦИ, ЗАРАБОТИЛ 10 ИЛЈАДИ ДОЛАРИ, НО ДОБРО СЕ ИСПОТИЛ: ,,Се уште не знам колку ме чинеше таа работа"

Добивај вести на Viber

Јован сега е во средината на четвртата деценија од животот. Работел како келнер во Србија додека работата не му престанала поради корона вирусот. Потоа се обидел на секој начин да се снајде, но проблемите го натерале да замине во Алјаска во фабрика за риби и да работи цела сезона. Заработил многу пари , но тоа што го доживеал, не би сакал да му се повтори. Освен ако не мора, никогаш повеќе нема да го напушти семејството.

- Пред да заминам на Алјаска работев угостителство, но во работата немав никаква врска со риба. Работев во кафулиња, клубови, ноќни барови и ресторани како келнер. Имав добра и профитабилна работа во Србија, но потоа започна пандемијата на корона вирусот. Работата престана и можам да кажам дека не работев ништо речиси една година. Бев принуден да барам алтернатива. Слушнав за бизнис за преработка на риба во Алјаска од еден пријател. Отишол таму и успеал да заработи доволно за да живее во Србија. Тоа беше и мојата намера. Да заработам нешто што ќе ми овозможи да живеам барем малку. Слушнав и од други луѓе кои беа сами какво е нивното искуство и решив сам да навлегувам во тоа - започна исповедта на Јован.

За да аплицирате за работа за преработка на риба во Алјаска, вели тој, треба да сте здрави, да не сте во постојан работен однос, да не сте осудени и по можност да имате семејство како гаранција дека ќе се вратите во вашата земја.

- Не ти требаат пари за да заминеш. Добиваш и билет - посочува тој.

Како што забележува, кога ќе го пополни формуларот за апликација, автоматски се пријавува за секое работно место во фабриките што ги држи компанијата, додавајќи дека сега од дистанца може да каже дека нема поим кои би можеле да бидат неговите обврски.

-Кога аплицираш знаеш во која компанија ќе се зачлениш, но не знаеш во која фабрика одиш и на кое место ќе бидеш. Списокот со желби е пополнет, но сето тоа е направено напамет. Одиш таму каде што чувствуваат дека им требаш. Не знаеш каде ќе те фрлат. Пред патувањето дознав на кој остров ќе бидам - се присетува тој 

Се пријавивте и заминавте - готово

Тој го опиша и одењето на Алјаска.

- Го зедов билетот, се качив во авионот, не знаев каде одам. Не можам да кажам дека се исплашив, но имав некаков сценски страв. Не ми беше грижа. Некој од агенцијата требаше да не чека на аеродромот, но тоа не се случи. Спонтано се собравме, се запознавме, сфативме дека одиме на исто место. Се качивме во авионот и отпатувавме прво до Истанбул, потоа 10 часа до Чикаго, па во Сиетл, каде што ја поминавме ноќта, а потоа до Енкориџ. Таму нè тестираа и оттаму нè распоредија каде  да одиме - вели тој.

Кога дошол на островот, се зачудил што има толку пусто место на светот.

 Првото нешто што го гледате е луѓе, а наоколу пустош. Имате само фабрика - се сеќава, и додава дека помислата на таа прва средба со местото каде што работел, сепак му дава морници.

Работа во фабрика за преработка на риба

Неговата основна работа била пакување замрзната риба.

- Тоа го правев првите неколку дена, но потоа ме распоредија на различни работни места. Правите сè - пакувате риби, чистите риби, миете риби, ги растоварате од бродови, ги редите на палети, ги отпакувате од палети, празните контејнери, полните контејнери, правите кутии... Се е готово. Тие исто така може да ви доделат чистење и миење или собирање хартии. Секоја работа е тешка само затоа што истото се работи повеќе од 12 часа. Ги правите истите движења и потоа добивате болки кои едвај се поднесуваат. Тешко е и психички бидејќи е монотоно. Работните места се распоредени по подови и се случува да ги ротирате сите во една смена -ја опишува работата во Југоисточна Алјаска

Станувал во пет и пол за прва смена

- Наутро дознавате каде дефинитивно работите и на која позиција. Половина од луѓето знаат каде се распоредени, додека другата половина дознава пред работа. Работното место зависи од количината на риба, за која риба се работи, како ќе се преработува итн. Шест часот е да се пријавите и да одите на работа. По три часа има пауза од 15 минути, враќање на работа уште три часа, кога има пауза од половина час за ручек. Повторно се враќате на работа и по три часа имате пауза од уште 15 минути. Кога ќе се вратите, работите до седум и пол навечер и тоа треба да биде крајот на денот на работа. Сепак, се случува „преклопување“. По половина час пауза, имате уште два часа, па пауза од 15 минути, па уште два часа. Кога се е готово е после 11 навечер. Тоа се 17 часа работа и нешто повеќе од тоа - вели тој.

Според него, сместувањето е во рамките на фабриката.

- Собите се со повеќе кревети. Отпрвин бевме тројца, а потоа четворица. И таму не знаеш со кого ќе бидеш, дали со твоите од татковината или не. Јас не бев со моите. Можете да бидете со Украинци, Филипинци, но и со оние од Јужна Америка. Има по една бања по кат. Кога ќе завршиш со работа, имаш време само да се истушираш и ако сакаш да преживееш следниот ден, одиш да спиеш - објаснува Јован.

Како што вели, на Алјаска има можност работниците да напредуваат, но за тоа треба да се работи повеќе сезони. Мора да знаете англиски, но можеби шпански за да можете да управувате со луѓе.

Најтешките моменти

-Најтешко ми беше разделбата од семејството. Кога на моето дете му беше роденден, а јас не бев присутен во неговиот живот, тоа беше најлошиот момент што го доживеав. Имаше и момент кога помислив дека пукнав. Едно утро станав и си реков: „Одам одовде, сега ќе се вратам да спијам, кога ќе дојдат да ме опоменат, ќе се скарам и ќе ме вратат дома. " Потоа дојде Србин, забележа дека нешто не е во ред, разговараше со мене, ветив дека ќе работам само првите три часа, но кога почнав да работам, се ми помина - вели тој.

Според него, имало и убави моменти.

- Се сеќавам на моментот кога одев кон дома и ми пријде Доминиканецот Франк. Ми рече дека ако некогаш се најдеме во истиот дел од светот, сака да знам дека имам вистински пријател и пријател за цел живот. Најубави се пријателствата што ги правиш - вели Србинот.

Тој бил на Алјаска три и пол месеци и заработил нешто повеќе од 10.000 долари, но освен ако не бил принуден на тоа - никогаш повеќе нема да се врати!

- Тешко дека би се вратил да работам во фабрика за риби во Алјаска. Тоа е многу заморно. Физички и психички исцрпувачки. Тешко ми е психички да се разделам од семејството. Далеку си од се, работиш во некоја зафрлена област, немаш социјален живот. Сè уште не знам колку ме „чинеше“ Алјаска. Очекувам дека тоа ќе се одрази на моето здравје, но тоа се уште не го знам - вели тој.

Тој има и совети за сите кои сакаат да се пријават за оваа работа.

- Секој треба да го проба за да види дали е за тоа. Ништо не може да се разбере од приказните на другите. Се додека не одите и не почувствувате дека нема совет кој е за вас  Сепак, сакам да напоменам, тие што сакаат да заминат, да не се надеваат дека можат премногу да заработат, имав и среќа, ги знам оние кои на смените немаа работа, а кога не работиш не ти плаќаат - заклучува Јован.

БИЛ НА АЛЈАСКА ТРИ МЕСЕЦИ, ЗАРАБОТИЛ 10 ИЛЈАДИ ДОЛАРИ, НО ДОБРО СЕ ИСПОТИЛ: ,,Се уште не знам колку ме чинеше таа работа"