Германска глобтротерка импресионирана од македонскиот пеликан: Во Европа го има се поретко

Добивај вести на Viber

Познатата германска глобтротерка Сара Кринге со недели патува на Балканот со камп-возило. Одлучила да го посети Преспанското езеро и да ги пронајде пеликаните, кои речиси и да ги нема повеќе низ Европа.

„Се паркираме на крајот од патот од чакал на плажа со камчиња. Тука завршува патот што води од малото рибарско село Стење до уште помалото Коњско. Зад сртот е Албанија, на југ грчкиот дел од езерото. Оттука, можете да продолжите само со брод. Возевме овде, темелно потресени по километарскиот долг чакал низ шумата, во потрага по осаменост. И пеликани.

Пеликаните се чувствуваат како дома во Северна Македонија. Всушност, јас никогаш не бев особено заинтересирана за орнитологија но бев среќна кога можев да здогледам штрк или чапја.

Северна Македонија ме научи подобро. Националните паркови околу Преспанските езера (има и мало Преспанско езеро) и нивниот поголем брат, Охридското езеро, се сметаат за најразновидни со живот на Балканот.

Тешко дека можете да видите пеликани во дивината на кое било друго место во Европа. Исто така, се надевавме дека ќе најдеме затскриено паркинг место во овој последен агол во Северна Македонија за да уживаме во мирот и тишината неколку дена. Го обиколувавме Балканот со недели, ретко кога имавме камп место што беше изолирано како оваа плажа со камчиња.

Бидејќи е жешко, влегуваме во плитката вода на езерото за да се разладиме. По половина пат во студената вода, ги гледаме нашите први пеликани: група од десет животни лебдат лежерно низ езерото. Изгледа дека не се плашат од луѓе, бидејќи дури и кога се движиме поблиску, птиците не се возбудуваат.

Не можеме оддалеку да кажеме за кој вид станува збор точно; за ова би бил потребен експерт за орнитологија. Но, во една онлајн статија што ја прочитав (интернет врската е одлична и покрај оддалеченоста) пишува дека тие мора да бидат или големи бели пеликани или далматински пеликани.

Во следните неколку дена животните ќе станат наша компанија. Тие ловат во типична форма на потковица во плитка вода или летаат во редови над нашето возило. Благодарение на распонот на крилата над три метри, не ни треба двоглед за да им се восхитуваме. И одеднаш не ми пречи да седам со часови и да гледам птици“, пишува Кринге за германскиот Ди Велт.