КРАЛОТ НА ЛУКСУЗОТ ПОЛЕКА ПРОПАЃА? Сакаше да преземе два од најпознатите брендови - се тргна надолу

Добивај вести на Viber

Во луксузните и модните кругови, Бернард Арно има репутација на агресивен капиталист кој отпушти илјадници работници откако се здоби со ривалски брендови. Единствените кои се обидел и не успеал да ги преземе биле Гучи и Хермес преку воинствени и долгорочни процеси, поради што го добил прекарот „Волкот во кашмир“, кој бил спонзориран од член на семејството Хермес.

Во текот на изминатите 40 години,Арно го создаде најголемиот светски луксузен конгломерат и глобализираше сектор кој претходно беше ограничен од амбициите на семејните европски компании базирани на традиција. Благодарение речиси исклучиво на него, луксузот сега е универзална опсесија за потрошувачите на патот Нанџинг во Шангај, Виа Монте Наполеоне во Милано и Родео Драјв во Беверли Хилс, како и за туристите кои доаѓаат во продавниците на LVMH на Шанзелизе во Париз и Петтата авенија во Њујорк. Арно облекува кралеви и претседатели, нивните сопруги, супермодели и познати личности.

Затоа е најбогат човек во Европа и четврти во светот. (Или барем многу блиску до него, во зависност од денот и како се позиционираат Безос, Маск и Гејтс.) Според најновите податоци од индексот на милијардери на Блумберг, неговото богатство моментално се проценува на 180 милијарди долари. Најголем дел од богатството на Арно доаѓа од неговите 48 проценти од акциите во LVMH. Тој ги поседува тие акции преку ентитети поврзани со париската фирма Financiere Agache, која управува со инвестициите на Арно и неговото семејство. Иако често е во центарот на вниманието, пред се поради неговите деловни потези и многубројните брендови на неговата империја, овој пат повеќе не би сакал да биде.

Имено, поранешниот шеф на француската разузнавачка агенција Бернар Скваркини, познат и како „le Squale“ (француски: ајкулата), беше прогласен за виновен во Париз за злоупотреба на положбата и јавните ресурси за да му помогне на LVMH да ги пронајде киднаперите кои го уценувале Арно пред повеќе од една деценија. Скваркини е осуден на две години затвор, кои може да ги одлежи со електронска нараквица, казнет е со 200.000 евра, а му биле одземени уште 450.000 евра. Неговиот адвокат најави жалба.

Скваркини се бранеше за време на судењето, тврдејќи дека ресурсите се оправдани за да се истражи обидот за уцена. Вториот дел од случајот се однесуваше на следењето на Франсоа Руфин, новинар, активист и левичар по убедување, кој подоцна стана пратеник. Рафин во тоа време работеше на документарниот филм „Merci Patron! - кој остро го критикува LVMH и моќта на богатите.

Скваркини беше осуден за учество во операција за незаконско следење, во која учествуваше по напуштањето на јавната служба, работејќи како приватен извршен директор за LVMH. За време на тригодишниот ангажман, поранешниот шеф на DCRI на LVMH му наплати 2,2 милиони евра.

Сè започна кон крајот на 2008 година, кога, наводно, еден од поранешните телохранители на милијардерот и папараци побарале 300.000 евра во замена за фотографии на Арно со жена која не му била сопруга. Пјер Годе - кој помогна во изградбата на империјата LVMH и беше лојален соработник на Арно до неговата смрт во 2018 година - отиде директно кај шефот на домашната разузнавачка агенција на Франција, Бернар Скваркини, и побара помош.

Не долго потоа, Squarcini започна операција за надзор. На агентите од неговата Дирекција за внатрешно разузнавање (Direction Centrale du Renseignement Intérieur - DCRI) им било наредено да го пронајдат уценувачот, чии мејлови ги пронашле до интернет кафуле во Париз.

Агентите набрзо го откриле можниот уценувач, поранешниот телохранител на Арно, Леонхарт, чиј ангажман завршил две години претходно. Пелегрини, кој работел за обезбедувањето на LVMH, го посетил по налог на Годе.

Тој рече дека го поканил Леонхарт на ручек за да разговараат за обидот за изнуда, а во следните денови размениле серија мејлови, кои подоцна биле користени како доказ во судењето. Во еден од тие мејлови, поранешниот телохранител признал дека бил вклучен во планот, но посочил дека неговата намера била да го заштити Арно. До јануари 2009 година, драмата некако беше завршена, иако не беше сосема јасно зошто. Скваркини изјавил пред судот дека Годе му се јавил и му рекол дека случајот е приватен по природа и дека не бара дополнително вклучување од DCRI. Пелегрини им кажа на париските судии дека не знае дали има размена на пари, но дека Годе имал буџет од 300.000 до 500.000 евра за да го реши случајот.

Дали Бернард Арно навистина можел да биде „целосно несвесен“ за обидот за уцена во врска со неговата наводна вонбрачна врска? Тоа е прашањето што француски судија планирал да му го постави на најбогатиот човек во Франција на сослушувањето во ноември минатата година. Тоа е прашање на кое се уште нема одговор.

На судењето не беа ниту Арно, ниту компанијата што ја контролира. LVMH Moët Hennessy Louis Vuitton SE постигна спогодба со обвинителите во 2021 година, плаќајќи 10 милиони евра, без да ја признае вината.

Арно им рекол на инспекторите дека не знаел за активностите на Скваркини. Тој тврдеше дека никогаш не се сретнал со поранешниот шеф на разузнавањето пред Годе да го вработи во 2013 година, неколку месеци откако ја напушти јавната служба, но веруваше дека е легитимно големите мултинационални компании да ангажираат такви експерти. Тој негираше какво било сознание за заговор за уцена против него поради наводна вонбрачна афера и посочи дека би било „сосема нормално“ неговите тимови да се справуваат со такви работи без да се консултираат со него.

„Би сакал да забележам дека сум овде како сведок, обичен сведок и дека наводите во врска со мене никогаш не биле разгледани од истражните судии“, рече Арно на сослушувањето кога сведочеше во ноември. „Бев целосно несвесен за наводниот план.

Вниманието што му се посветува на Арно во овој случај доаѓа во незгодно време за неговата луксузна империја бидејќи глобалната побарувачка за луксузни производи се намалува, а конкурентите, предводени од Хермес, имаат поголем успех во продажбата на ултра луксузни стоки.