МИЛАНО ВЛЕГУВА ВО ПРЕСМЕТКА СО МИЛИЈАРДЕРИТЕ КОИ СО ГОДИНИ ГИ КАНЕШЕ - „Никаква корист од нив“

Добивај вести на Viber

Милано, седиштето на најголемите италијански банки, вклучително и Уникредит - сопственик на Загребачка банка - стана мека за милијардери и банкари кои почнаа да се преселуваат во Европа по Брегзит. Градските татковци со години работеа на имиџот на градот како посакуван за супербогатите, а сега тоа им се враќа назад како бумеранг.

Иако богатите жители носат големи даночни приходи и отвораат работни места, тие исто така придонесуваат за повисоки животни трошоци и го зголемуваат јазот меѓу градот и остатокот од Италија. Цените на недвижностите во Милано сега се значително повисоки од другите места во земјата, а киријата за стан е за третина поскапа отколку во Рим.

Покрај банкарите, кои се преселија во градот поради Брегзит, богатите странци беа привлечени од дарежливите даночни олеснувања. Градоначалникот Џузепе Сала, еден од архитектите на „луксузниот“ Милано, рече дека мерките се успешни за привлекување нови жители, што е добро за градската економија, но дека има проблеми што треба да се решат.

„Понекогаш милијардерите не ја живеат идејата за заедница“, рече Сала во интервју за Блумберг. „Тие се среќни овде. Тие живеат во многу жив, едноставен и мал град. Но, ние би сакале да видиме и да добиеме нешто за возврат“, вели Сала сега.

Милијардерите беа привлечени во неговиот град со уникатната стапка на данок на доход и големите можности за намалување на даночната основа што ја нуди рамниот данок. Населението порасна за четири отсто во последните седум години и самиот град сега има околу 1,4 милиони луѓе, но меѓу нив има голем број на оние кои се многу богати според стандардите на просечниот Италијанец.

Новите жители на Милано се главно Италијанци кои претходно живееле во странство поради работа, Германци, Французи и луѓе од Блискиот Исток и Јужна Америка. Тие често се високи менаџери кои основаат операции во Милано за бизнис низ Италија и ЕУ или управуваат со богатството на богатите семејства.

Населението во градот нема голема корист од милијардерите, а цените на недвижностите скокнаа за 43 отсто во последните пет години, што им оневозможува на многумина да купат стан. За споредба, во Рим цените на станбените недвижности во истиот период пораснале за само девет отсто.

Просечната кирија за стан во центарот на градот е околу 500 евра за метар квадратен, а се продаваат по цени кои достигнуваат и до 16.000 евра за метар квадратен.

Слична е ситуацијата и во Цирих, Швајцарија, каде даночните олеснувања доведуваат до ненадејно преместување на компаниите во швајцарскиот финансиски центар и до неконтролираните цени на недвижностите, кои веќе се повисоки отколку во Лондон или Париз.

Студентите и работниците се особено погодени од поскапувањата во Милано и протестираат со месеци. Од пролетта, студентите на универзитетите во Милано протестираат поради немањето поволни станови, поставувајќи шатори пред главните кампуси и градското собрание. Кризата се засили по враќањето на часовите на крајот на пандемијата и поради инфлацијата.

„Милано како „изложбен град“ не им користи на студентите и работниците“, изјави за Блумберг Џакомо Калви, студент кој протестира пред Универзитетот Статале, додавајќи дека активистите бараат закон за ограничување на кириите.

Зголемените трошоци, исто така, ги погодуваат комуналните услуги бидејќи е потешко да се најде квалификувана работна сила.

Јавната сообраќајна компанија Azienda Trasporti Milanesi им нуди на потенцијалните работници исплата на возачка дозвола и 3.000 евра бонуси за домување во градот само за да привлече нови возачи.

„Нееднаквоста во Милано дефинитивно расте“, изјави Лучијано Гуалцети, директор на католичката добротворна организација Каритас, за Блумберг: „Просечниот приход расте, но расте и бројот на т.н. работниците сиромашни, луѓе чија плата не може да ги покрие сите трошоци“.

Фото: ЕПА