ЗА ДЕВЕТ МЕСЕЦИ НАУЧИЛА ГЕРМАНСКИ, СОБРАЛА ДОКУМЕНТИ И ЗАМИНАЛА ВО ГЕРМАНИЈА: Дајна објаснува дали вреди да се напушти се и да се замине за 10 пати повисока плата

Добивај вести на Viber

Медицинска сестра во Германија - тоа беше животна желба на многумина кои работеа во здравството на Балканот во изминатите децении. Надежта дека таму ќе најдат подобар живот и подобра плата за својата работа, оддалечи илјадници и илјадници експерти од овие области. Меѓу нив е и Дајана Зориќ, медицинска сестра од Шабац, која на 24 години заминала во Германија и таму е веќе шест години.

Таа за порталот Nova.rs го сподели искуството од работата во Германија, како и дали живеењето во таа земја е остварување на сонот.

„Да бидам искрена, никогаш немав планови да ја напуштам Србија, многу ја сакам мојата земја и во тие години кога сите зборуваа за заминување во странство, кога тоа се појавуваше како опција после училиште, немав такви амбиции. Дури кога се вработив, откако се запознав и поминав време со амбициозни, образовани и интелигентни луѓе, почнав духовно да растам и подобро да ги гледам работите околу мене“.

Економските причини не биле пресудни, вели таа, особено затоа што имала постојана работа, обезбедено домување и дополнителни приходи, но ...

Штотуку видов дека Србија еден ден нема да ми го даде тоа што навистина го сакам.“ Исто така, секој ден зголемената нестабилност во земјата и несериозноста на целиот систем ме натераа уште еднаш да размислувам за мојот пат и мислам дека не погрешив“.

Од одлуката за заминување до новото работно место - девет месеци

Дијана зборува за тоа кој бил првиот чекор по таа одлука.

„Секако за мене тоа беше јазикот бидејќи тој е најважната ставка. Во ноември почнав да земам часови по германски јазик, дипломирав, а во јуни завршив и положив Б1 на Гете институтот во Белград. За тоа време стапив во контакт со работодавци, агенти, луѓе кои се веќе во Германија. Олеснување ми беше што имам документи од Европската унија бидејќи сум родена во Хрватска, па не се чекаше долго време за виза и работна дозвола“, вели Дијана.

Тие потребни документи, вели, се диплома, лиценца, уверение за положен стручен испит, пракса, уверенија од средно училиште, уверенија за работа и работно искуство. Сето ова требаше да го олесни процесот на признавање на дипломата.

„Во август го имав првото интервју на клиниката каде што аплицирав за работа, а во септември почнав да работам. Така, вкупното време од кога решив да дојдам до моментот кога почнав да работам, заедно со учењето на јазикот е околу девет месеци“.

Дијана истакнува дека веднаш нашла работа во професијата.

„Само под тој услов сакав да одам, да бидам медицинска сестра во операциона сала/инструментар, што го правев и во Србија.

Не е баш млеко и мед

И каков беше впечатокот кога стигна таму?

„Да кажам дека сум најсреќна на светот, веројатно ќе излажам. Човек кој остава сè зад себе, а тоа не е мала работа, кога целото семејство останува, и доаѓа на место каде што не познава никого, каде што не го разбира јазикот совршено, не е баш мед и млеко. Секако, кога ја знаеме целта за која дојдовме, кога сме вредни и се трудиме секој ден да бидеме поуспешни во она што го работиме и даваме се од себе за да успееме, тој успех тогаш е загарантиран. Можам да кажам дека сум успешна, многу поуспешна отколку што би била во Србија со овие квалификации“.

Таа открива и на што најтешко се навикнала.

„Луѓето се робови на нивните навики и може да се сменат со мало кликнување во главата. Во еден момент пропуштив да пијам кафе секој ден после работа, но сега сфаќам дека мојата навика всушност беше погрешна. Некако мислев дека навистина имам многу пријатели, но сфатив дека имам можеби само двајца или тројца, иако на почетокот ми недостасуваа другите 30 и чувствував дека не можам да се навикнам да бидам без нив. Сега имам некои други навики, на мир да пијам кафе, да читам книга или весник, а тоа го сметам за поправилно“.

И што и се допадна како промена?

Најмногу ми се допадна чувството на сигурност, а тоа веќе го чувствувате по неколку плати, поорганизиран систем, за сите важат истите правила, што секако е незаменливо на оваа листа. Морам да кажам и дека, на пример, улиците, излетничките места, реките и езерата се многу почисти и поорганизирани. За мене Србија е најубавата земја, Златибор е најубавата планина, но реалноста е дека овде планините не се урбанизирани, улиците се чистат, природата е зачувана. Оној што ќе го направи спротивното ќе биде казнет, ​​а нема да добие милиони евра со градење станови без одобрение за градба“.

Платата 10 пати поголема

Дијана сега работи како медицинска сестра во операционата сала, т.е. инструмент техничар во Униклиник Аугсбург. Тоа и е прва и единствена работа и, како што вели, засега не би ја менувала.

„И како ги имам бенефициите што ги добивам од клиниката - моето дете има градинка, работното време е само прва смена без да бидам на повик, секој викенд е неработен, 13-та плата, пари за одмор и кога сум болна. . Разликата во бруто плата е секако повеќе од десет пати, барем во тој момент кога ја напуштив Србија, бидејќи имав 40.000 динари, што е околу 350 евра. Работам осум часа дневно, од понеделник до петок, што е апсолутно приспособено на моите потреби, како и на потребите на моето дете. И да се разбереме, вакво работно време треба да се заработи, а се заработува само ако си вреден и се гледа твојот труд“.

Дијана зборува и за тоа дали Германија е сè уште рај за медицинските работници, но и за тоа што сака однапред да знае пред да оди таму.

„Се зависи од тоа што човек очекува од работа во странство. Економски да, се разбира, но да речеме, кога работев во Србија, се случуваше цела програма да заврши во 12 часот, па да пиеме кафе до два часот, што овде го нема. Се случуваше и да работиме до четири-пет попладне наместо до два, без пауза, што и овде го нема. Мора да се најде рамнотежа, идеал нема, никаде нема, но ако ја знаеме целта и сме подготвени да истраеме, ќе се исплати. Пред да заминам, се каам што не знаев колку навистина е тежок германскиот јазик и дека степенот Б1 со кој дојдов, кој беше огромен за мене, навистина не значеше многу. Овде има многу странци, многу луѓе кои не зборуваат граматички правилно или зборуваат премногу граматички што не можете да ги разберете“.

Во Германија секој си живее свој живот

Дијана зборува и за тоа како изгледа нејзиното слободно време надвор од работа.

„Поголемиот дел од слободното време го поминувам со моето дете, одам на патувања и патувања и многу читам. Што се однесува до дружењето, се сведува на еден состанок месечно со колешките бидејќи секој си живее свој живот. Ако некој има потреба од некој, ќе му се јават, и само за да помине време само во разговор - и не баш. Морам да кажам дека ми одговара во моментов. Колку и да ги сакам долговите, понекогаш премногу луѓе, премногу проток на информации е непотребен. Моите најдобри пријатели живеат во Србија, пиеме кафе на вибер од време на време, а јас сум во Србија најмалку четири пати годишно, а често доаѓам и за викенди, па не пропуштам работа“.