Вистинската причина за миграционата криза во Средоземното Море

Добивај вести на Viber

Најсмртоносниот бродолом во Средоземното Море досега ги однесе животите на до 900 мигранти викендов и ги турна европските чиновници да побараат решение на кризата на „најкрвавата граница“ во светот.

Тунижанец, капетан на бродот, и Сириец, член на екипажот, беа уапсени под сомнение за организирање на трговија со луѓе, по пристигнувањето во Сицилија во согласност со строгите закони против трговијата со цел да го намалат приливот на илегални имигранти.

Претставниците од ЕУ, пак, се согласија со план од десет-точка, со кој се надеваат дека ќе се справат со проблемот. Планот предвидува удвојување на обемот на операцијата "Тритон" на Европската агенција за гранична контрола и стартување на систематски напори за уништување на пловните објекти на шверцерите, меѓу другите предлози за спречување на идниот сообраќај.

Во меѓувреме, многумина во ЕУ остануваат раздвоени во однос на спасувачките операции, кои според нив им ја прават работата на шверцерите полесна и охрабруваат повеќе мигранти да се обидат да стигнат до континентот нелегално.

Активисти сепак расправаат дека справувањето со кризата ќе бара Европа да упати поглед надвор од морската граница и луѓето кои поминуваат како бегалци низ неа. Обвинувајќи ги спасувачките операции и самите шверцери за 220-те илјади илегални мигранти пристигнале во Европа минатата година, континентот кој го игнорира коренот на проблемот, велат активисти.

„Ова е ера на невидено движење преку границите“, вели Флавио ди Џакомо, портпарол на Меѓународната организација за миграција во Италија. „Пристигнатите преку морето се само мала последица на она што се случува“, додава тој.

Сиромаштија, политичка нестабилност и граѓански војни во Северна Африка и Блискиот Исток се моќна „атракција и фактор“ за миграцијата, посочува ди Џакомо, и покрај имиграциските политики на ЕУ. Сиријците, кои имаат најголем удел меѓу нив пристигнуваат во Медитеранот, бегаат од граѓанската војна во која загинаа над 200 000 луѓе и остана речиси 4 милиони други во бегалци. ОН очекува уште 500 000 Сиријци да ја напуштат земјата во 2015 година. Бегалците од Еритреја - втората по големина бегалска група, ја истакнуваат присилната воена служба и репресивните влади како причина да ја напуштат земјата. Многу други мигранти се луѓе од супсахарска Африка, се преселија во Либија во потрага по работа, кои сега сакаат да избегаат од нестабилноста и насилството таму.

Фрањо Ортега, професор по економија и експерт за имиграцијата во Градски универзитет во Њујорк, вели дека додека овие конфликти продолжуваат, Европа ќе продолжи да го следи протокот на имигранти во Средоземното Море. Во својата студија од 2013 година тој утврдува дека стандардите на нееднаквост се главниот двигател на имиграцијата - позначаен од индивидуалните имиграциони политики.

„Миграцискиот притисок во Европа е нешто што нема да исчезне“, вели професорот. „А вистината е дека патиштата преку кои се доселуваат во Европа се доста ограничени. Овие два фактори заедно можат да го направат сообраќајот на мигранти доста профитабилен“.

Ди Џакомо и Ортега сметаат дека нелегалната миграција во Средоземното Море нема да се промени, додека факторите поттикнуваат луѓето да бегаат од Блискиот Исток и Северна Африка, не бидат избришани, што далеку не е лесна задача. Во меѓувреме, спасително-претреси операции се единственото што стои меѓу мигрантите и смртта. Европските чиновници изгледа го признаваат овој факт во својот план од 10-точки за справување со кризата и со конституирањето на самитот во четвртокот.

„Сега е времето ЕУ да се справи со овие трагедии, без никакво одложување“, рече високиот претставник на ЕУ за надворешна политика и безбедност Федерика Могерини пред откривањето на планот. „Треба да продолжиме со работата на причините кои се вкоренети во имиграцијата, а најмногу со нестабилноста во регионот, кој станува поширок, од Ирак до Либија“.

Критичарите велат дека напорите се недоволни и доаѓаат предоцна.

Карл Коп, портпарол на седиште во Берлин од набљудувачка група „Pro Asyl“, повика на отворање на итни прифатни центри во Италија и Грција и други итни активности за помош на мигрантите.

„Со оглед на тоа колку драматична е ситуацијата, планот е несериозен“, рече Коп. “Овие десет поени на никаков начин не даваат правда за смртта на илјадници луѓе“.

Некои чиновници расправаат дека спасувачките напори на крајот ги охрабруваат мигрантите да преземат опасно патување.

Британскиот дипломат Џојс Анли изрази таква позиција во Домот на лордовите минатата есен. „Не ја поддржуваме планираната потрага и спасување во Средоземното Море“, рече таа и додаде: „Ние веруваме дека со тоа ненамерно создаваме атракција и фактор, охрабрувајќи повеќе мигранти за патување кон европските брегови и така водејќи кон повеќе трагични и излишни смртни случаи“.

Матео Славини, лидер на десната италијанска партија „Северна лига“, ја нарече минатото лето програмата „Маре Нострум“ како „такси за мигранти“, велејќи дека таа само служи во корист на „трговците на смрт“, кои заработуваат од трговијата со луѓе .

Во понеделникот германскиот министер за внатрешни работи Томас де Мезиер повтори дел од овие проблеми, но со помалку драматичен јазик. „Побарувачката и спасување не е лекот за овој проблем“, рече германскиот министер. “Со тоа криминалците едноставно ќе испратат повеќе бродови“.

Вистина е дека шверцерите се потпираат на спасувачките мисии. Познато е дека некои го напуштат бродот по средината на патот, уверени дека италијанската крајбрежна стража или некои трговски брод ќе ги спаси. Обично организаторите на ова патување не се на бродот, кога тој бил фатен. Според портпаролот на Меѓународната организација за миграција Леонард Дојл, бродовите често се управувани од доброволец, на кого му е понудено бесплатно патување во замена за тоа да управува со бродот.

Според Ди Џакомо сепак, ограничувањето на спасувачките мисии во цел отежнување на шверцерите, е опасно и погрешно.

„Погрешно е да се каже дека спасувачките операции би можеле да се атракција и фактор“, вели тој. Бројките говорат сами за себе, спори експертот, - бројот на луѓето кои се обидуваат да го преминат Медитеранот, не е променет од минатиот октомври, кога Италија ја прекина програмата „Маре Нострум“ поради тешкотии во финансирањето и локално незадоволство.

Единствено што е променет, е бројот на загинатите, кој скокна од 96 лица за првите четири месеци од 2014 до над 1500 за истиот период оваа година, според Меѓународната организација за миграција.

Објавениот во понеделникот план исто така вклучува мерки за спречување на трговијата, вклучувајќи ја операцијата за уништување на пловните објекти на шверцери по моделот на програмата за борба со пиратството крај бреговите на Сомалија „Атланта“ и истрага на криминалните мрежи во Либија, кои го организираат сообраќајот.

„Треба да ја поставиме вината врз организаторите на криминалниот сообраќај кои го управуваат, рекламираат и продаваат овој бизнис, бизнис со човечки животи“, рече британскиот премиер Дејвид Камерон пред „The ​​Guardian“. „Ќе сториме сé што треба , за да се обидеме да ги спречиме“.

Овој аргумент сепак беше пречекан непријателски од група активисти. Извршниот директор на „Human Rights Watch“ Кенет Рот го критикуваше европскиот одговор на уште една трагедија.

Тугба Барасан, експерт за безбедност и миграцијата на Универзитетот во Кент, пак, рече дека ограничувањата во имиграцијата и мерките против шверцерите се дел од она што е реалност од миграциската криза во хуманитарна катастрофа. Наместо да ги одвратат имигрантите, овие закони го прават сообраќајот повеќе профитабилен, повеќе професионалнен и далеку побрутален.

„Лесно е да ги обвинуваме шверцерите за сè - тоа е начин да се распореди вината од ЕУ и земјите-членки“, изјави експертот. „Не велам дека шверцерите не се виновни за загубата на човечки животи, но нивниот бизнис е таков токму заради сите мерки за безбедност и криминал“.

И всушност, односот на шверцерите кон нивните патници станува суров, вели ди Џакомо. Во Либија бегалците се заклучени затоа и често подложени на насилство од шверцерите. Мигрантите објавија дека се подложени на тепање или силувани - техника, чија цел е да ја зајакне нивната послушност, според Лекари без граници.

Малку се оние кои се обидуваат да избегаат, поради тоа што крајбрежните градови на Либија станаа исто толку опасни за странците, како и институциите во кои се заклучени. Кога пристигнат на брегот, мигрантите плаќаат за патување и се принудени да се качат на преполни, трошни бродови. Во случајот со бродоломот во неделата, тие биле заклучени во товарниот дел на бродот, што ја гарантира нивната смрт, кога бродот потоне.

Оние кои преземале таков ризик, го прават тоа, бидејќи немаат друг избор. „Ова се очајни луѓе“, вели Ди Џакомо. „Тие се меѓу пеколот и длабочините на морето“.

Обработка И.Р