ВИСОКИТЕ ЦЕНИ НА НАФТАТА ЗАВИСАТ ОД НЕКОЛКУ ЛУЃЕ И ТОА НЕ СЕ БАЈДЕН И ТРАМП: Еве кои се тие

Добивај вести на Viber

Сегашната цена е далеку над долгорочната маргинална цена на нафтата и се одржува на тоа ниво не само благодарение на квотите на ОПЕК+ (кои моментално држат 3,5 милиони барели дневно надвор од пазарот), туку и на политичките одлуки на неколку лидери на земјите извознички на нафта.

Еден лидер ќе биде сменет наскоро, друг можеби, но двајца се или стари или се со лоша здравствена состојба.

Единствениот лидер кој дефинитивно ќе биде сменет е претседателот на Мексико, Лопез Обрадор, кој не само што соработуваше со ОПЕК+, туку и ги ограничи инвестициите и производството во својата земја.

Џиновското нафтено поле Зама (резерви од 600 милиони барели) беше откриено од странски компании за време на дерегулацијата што ја иницираше неговиот претходник. Обрадор го преработи договорот и ги врати назад тие реформи, фокусирајќи се на националната нафтена компанија и домашното рафинирање.

Неговата наследничка е негов идеолошки сојузник, но изгледа многу попрагматично. Резултатот може да биде скромно дополнително производство на нафта во следните пет години, но исто така може да ги зајакне политиките на неговиот претходник.

Следно, го имаме венецуелскиот лидер Николас Мадуро, кој не само што ги продолжи разорните економски политики на неговиот претходник, туку толку го отуѓи најголемиот дел од меѓународната заедница што санкциите речиси го намалија извозот на нафта на Венецуела на нула.

Изборите на крајот на јули може да доведат до негово заминување, иако повеќе би рекол дека ќе избега од државата. Ако одбие да ги признае изборите, ќе предизвика меѓународен гнев, но тоа не значи дека сепак нема да го стори тоа.

Како Садам Хусеин, скромниот извоз на нафта му овозможи да одржува луксузен начин на живот за својот народ, дури и кога земјата тоне.

Следен е Иран, каде ајатолахот Хомеини моментално ги држи уздите на власта, но со сè полизгав стисок.

Повеќето конзервативци како претседателски кандидати се за реформи, иако, како и во случајот со Венецуела, благосостојбата на земјата и нејзините граѓани е на втор план во однос на лидерот. Сепак, се чини дека повеќето кандидати поддржуваат барем некои реформи, а смената на Хомеини може да ја зајакне таа тенденција.

Крајот на санкциите и помалку ксенофобичната влада би можеле значително да го зголемат количеството нафта на пазарот - но не толку брзо.

Русија е значаен фактор на несигурност во сето ова, задржувајќи речиси милион барели дневно нафта надвор од пазарот поради квоти, можеби уште половина до милион барели дневно изгубени поради санкциите (според повисоките проценки). Се чини дека Путин е здрав, но како што се зголемува бројот на жртви во украинската војна, расте и незадоволството.

Никој од сегашните лидери не изгледа склон да му се спротивстави силно, но се чини дека тој не поминува многу време во близина на прозорецот, ако знаете на што мислам.

Промената на раководството на Русија секако би значела мир со Украина, крај на нафтените санкции и обновен (но по пониски цени) извоз на гас.

Конечно, улогата на престолонаследникот Мохамед бин Салман во Саудиска Арабија во поддршката на цените на нафтата останува клучен фактор што ги одредува цените на нафтата на среден рок.

Неговото раководство не изгледа ни трошка загрозено, тој е млад и здрав, но важноста на неговото (и неговиот министер за енергетика) размислување за одржување на цените значи дека едноставна промена на срцето може брзо да ја намали цената на нафтата за 10, 20 долари или повеќе.

Саудиска Арабија го сноси најголемиот дел од намалувањето на производството за да ги поддржи цените. Зголемувањето на извозот од 20% може да ја намали цената на нафтата за 25%, што значи краткорочна загуба на приходите. Но, ако Салман стане незадоволен од трендот на пазарот и просторот за саудиска нафта, работите може брзо да се променат, како што се случи во 1998 или 2014 година.

Секако дека постојат политички ризици кои би можеле да ја зголемат цената на нафтата. Забраната за фракинг во САД би ја направила еколошката заедница среќна (додека бензинот не достигне пет долари за галон), граѓанска војна во Русија или дури и продолжена војна на нафтените полиња (се обложувам дека работниците на нафтените полиња не се ослободени од воена служба), нови конфликти во Арапскиот/Персискиот Залив, како што е граѓанската војна во Ирак или враќањето на воените конфликти меѓу Иран и Ирак, а сето тоа може да доведе до цени над 100 долари за подолг период.

Се чини дека ниту еден од овие настани не е со висок ризик, но можеби вреди да се размислува за купување опција или две.

Добро информиран читател ќе знае дека сум предупредувал за падот на цената на нафтата почесто отколку за растот, иако моите критичари ги игнорираат успешните прогнози (имаше неколку). Но, суштината е дека во случаите на Иран, Русија и Венецуела, одржувањето на нивното производство под контрола во голема мера зависи од сегашното раководство. И никој не останува засекогаш.