НАМАЛЕНАТА ИСПОРАКА НА ГАС НЕМА ДА ЈА УБИЕ ГЕРМАНСКАТА ЕКОНОМИЈА - експертите велат дека претпоставката за зависноста од Русија е погрешна

Добивај вести на Viber

Голем дел од конвенционалната мудрост за актуелната европска криза со природен гас - предизвикана од намалените испораки од Русија - се потпира на две претпоставки: дека германската економија зависи од евтиниот руски гас и дека овој облог е спектакуларно погрешен. Но, додека германската индустрија е силна и земјата увезува многу природен гас од Русија, поблиската проверка на бројките и економската ситуација не го поддржуваат преовладувачкиот наратив, пишува Даниел Грос, член на одборот и истакнат соработник во Центарот за европски Политички студии за проектот Синдикат.

За почеток, природниот гас не игра доволно голема улога во движењето на индустриската економија. Во 2019 година, увозот на гас од гасоводот ја чинеше Германија 30 милијарди долари, што претставува само 0,75 отсто од нејзиниот БДП, а вкупната потрошувачка на гас во земјата беше под 2 отсто од БДП. Овие скромни односи се слични во индустријализираните економии и сугерираат дека увозот на евтиниот гас веројатно нема да биде главен двигател на растот. Понатаму, иако потрошувачката на гас стагнира во Германија и поголемиот дел од Западна Европа во последните две децении, економијата растеше, иако бавно.

Аргументот дека евтиниот руски гас можеби ја фаворизирал Германија повеќе од другите земји, исто така, не е поддржан од бројките. Во 2019 година, Германија учествуваше со само околу 2,3% отсто од глобалната потрошувачка на природен гас, но 4,5 отсто од светскиот БДП. Интензитетот на германскиот гас по единица БДП е затоа околу половина од светскиот просек, многу понизок отколку во Соединетите Држави и многу други индустриски земји, вклучувајќи ги Јапонија и Јужна Кореја.

Европските економии имаат тенденција да бидат енергетски поефикасни од остатокот од светот. Но, дури и во Европа, Германија има добри резултати, со помала потрошувачка на гас по единица БДП од другите големи европски економии, како што се Италија и Шпанија. Ова е изненадувачки бидејќи овие две медитерански земји имаат многу помала потреба за греење во зима (а климатизацијата во лето бара помала енергија отколку за греење). Само Франција, со својот голем нуклеарен сектор, е помалку зависна од гас.

Слична слика произлегува од поврзаните метрики, како што е вредноста на увозот на енергија како процент од БДП, или употребата на гас за индустриски цели како удел во индустриската додадена вредност. Сите овие показатели покажуваат дека германската економија користи енергија помалку интензивно од повеќето други.

Идејата дека германската индустрија има корист од пристапот до евтин руски гас ја игнорира реалноста дека постои европски пазар на гас со, досега, само мали разлики во големопродажните цени меѓу земјите. Се разбира, може да се тврди дека Русија евтино ја продаде својата енергија на Германија за да ја направи земјата зависна. Но, податоците ја предизвикуваат општата перцепција дека Германија добива евтин гас.

Во текот на изминатата деценија, германската индустрија плаќаше околу 10 отсто повеќе за природен гас од нејзините конкуренти во другите големи европски економии. Снабдувањето од полињата во Северното Море им овозможи на британските индустриски фирми да плаќаат дури и помалку од нивните континентални врсници, но се чини дека тоа не им помогна многу.

Повеќе детали на Блиц.рс